نوآوري‌هاي قانون حمايت از خانواده (مصوب 1391) در ارتباط با حمايت از زوجه و پيشگيري از آثار سوء طلاق بر زنان

در راستاي ارتقاي نظام حقوقي حمايت از بنيان خانواده، رفع خلأ كاستي، نواقص قوانين گذشته و همچنين قضا زدايي، قانون حمايت از خانوادۀ جديد در سال 1390 در مجلس شوراي اسلامي به تصويب رسيد. قانون مذكور از لحاظ شكلي و ماهوي نسبت به قوانين سابق بر آن داراي تغييرات و نوآوري‌هايي بوده است. بنابراين، هدف اصلي اين پژوهش تحليل نوآوري‌هاي قانون حمايت از خانواده مصوب 1391 در ارتباط با حمايت از زوجه است. اين مطالعه از نوع مفهومي و مروري (روش اسنادي و كتابخانه‌اي) است و از طريق فيش‌برداري و مطالعۀ كتابخانه‌اي سعي شده با استفاده از منابع اطلاعاتي دست اول و دوم به مطالعه و تحليل مهم‌ترين نوآوري‌هاي قانون حمايت از خانواده مصوب 1391 در ارتباط با حمايت از زوجه و تأثير پيشگيري از آثار سوء طلاق بر زنان پرداخته شود. نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه قانون حمايت از خانوادۀ جديد، تمركز خود را بر امور شكلي، اصول دادرسي و نحوۀ رسيدگي به پرونده‌هاي خانوادگي قرار داده و قانون‌گذار ترجيح داده كه قوانين ماهوي قبلي را لغو نكند. اگرچه اين قانون به برخي ابهامات و تناقضات در رويه‌هاي رسيدگي به پرونده‌هاي خانواده پايان داده و مواردي به نفع زنان نيز پيش‌بيني كرده است؛ اما در برخي حوزه‌ها نسبت به احقاق حقوق زنان عقب گرد داشته است.