انتخاب عقلاني و رجحان‌هاي فدراسيون روسيه درآسياي مركزي

جايگاه روسيه در معادلات بين المللي يكي از عوامل تاثير گذار در مسائل جهاني مي باشد. رويكرد سياست خارجي كرملين در رابطه با كشورهاي خارج نزديك و نوع پاسخ آنها نه تنها تعيين‌كننده چشم انداز محيط امنيتي و اقتصادي و سياسي در منطقه خواهد بود، بلكه در سطوح بين المللي نيز روابط بين الملل و موازنه قوا را متاثر خواهد نمود. كرملين ساختار نظام بين الملل را چند قطبي تصور مي نمايد و در تلاش است تا يكي از قطب هاي نظام بين الملل حول محور روسيه شكل گيرد و اين كشور بتواند موازنه استراتژيك در برابر آمريكا ايجاد نمايد. مقاله حاضر به اين پرسش پاسخ مي دهد كه كدام يك از رجحان‌هاي سياست خارجي روسيه تحت تاثير اتصال ژئوپليتيك آن به آسياي مركزي حفظ شده است؟ و فرضيه خود را چنين مطرح مي‌كنند كه به واسطه تشديد رقابت چين با روسيه، سياست‌هاي غير همسوي كشورهاي آسياي مركزي و اولويت رويكرد دوجانبه‌ گرايي به جاي منطقه گرايي، ديگر اتصال ژئوپليتيك انرژي محور مزيت ويژه‌اي در سياست خارجي روسيه خلق نمي‌كند و روسيه جايگاه اقتصادي و انرژي خود را به تدريج از دست مي‌دهد. ولي جايگاه امنيتي و سياسي خود را در منطقه همچنان حفظ مي‌نمايد. در اين مقاله تلاش شده است به روش توصيفي و تحليلي اولويت هاي رويكرد سياست خارجي روسيه در رابطه با منطقه ي آسياي مركزي و  محدويت هاي پيش رو مورد تحليل قرار گيرد.  نظريه انتخاب عقلاني با مفروضات گرين و شپيرو مبناي تحليل نظري مي باشد.