بررسي ارتباط كبد چرب و ابتلا به ديابت در بيماران مراجعه كننده به بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران

مقدمه و هدف: كبد چرب، شايع ترين بيماري مزمن كبدي در كشورهاي صنعتي غربي است. با اين حال شواهدي مبني بر ارتباط مديريت عوامل خطر كبد چرب و ديابت وجود دارد. در اين خصوص مطالعه حاضر با هدف ارتباط كبد چرب و ابتلا به ديابت در بيماران مراجعه كننده به بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش توصيفي همبستگي حاضر بر روي 180 نفر از بيماران مراجعه كننده به بيمارستانهاي علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار مورد استفاده فرمي شامل مشخصات دموگرافيك و باليني بيماران از جمله سطح سرمي كلسترول ، LDL، HDL، تري گليسريد و هموگلوبين و شاخص هاي كبدي بود. نتايج با استفاده از آزمون هاي آماري تي تست و كاي اسكوئر و نرم افزار SPSSمورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: بر اساس آزمون هاي اناليز واريانس يك طرفه بين شاخص هاي LDL، تري گليسريد، كلسترول و ALT رابطه معني داري مشاهده شد به گونه اي كه با افزايش تري گليسريد، ميزان HbA1c نيز افزايش داشته است(05/0>P). از طرفي با كاهش HDL نيز شاخص HbA1c افزايش يافته بود. همچنين بين شاخص هاي تري گليسريد و ALP رابطه معني داري مشاهده شد به گونه اي كه با افزايش تري گليسريد و ALP ، ميزان FBS نيز افزايش داشته است(05/0>P) بحث و نتيجه گيري: با توجه به تاثيرات قابل توجه چاقي و ديابت نوع دو در افزايش ريسك ابتلا به بيماري كبدچرب غير الكلي، فعاليت هاي بدني و ورزش منظم متناسب با سن، رژيم غذاي كم چرب، كاهش وزن و همچنين انواع روش هاي درماني كنترل ديابت و هيپرتانسيون جهت كاهش احتمال ابتلا به بيماري كبدچرب غيرالكلي توصيه مي شود.