نگرش بيماران مبتلا به ديابت نوع دو در زمينه رفتارهاي پيشگيري كننده از عوارض بيماري

مقدمه و هدف: ديابت نوع 2 شايعترين اختلال متابوليك است و شيوع آن دركشور ما رو به افزايش است. وجود ارتباط بين كنترل متابوليكي با رفتارهاي پيشگيري كننده به اثبات رسيده است. نگرش، عامل تعيين كننده مهمي در انجام رفتارهاي پيشگيري كننده است. اين مطالعه با هدف بررسي نگرش بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 در زمينه رفتارهاي پيشگيري كننده از عوارض بيماري صورت گرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي تحليلي مقطعي بود و در آن 200 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 مركز ديابت بندرعباس به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه نگرش به رفتار پيشگيري كننده از عوارض ديابت نوع دو بود كه روايي و پايايي آن در مقاله جهان فر و همكاران ثابت شده است. داده ها وارد نرم افزار SPSS19 شد و جهت تجزيه و تحليل داده ها از ازمون همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها: بين بيماران 129 نفر زن و 71 نفر مرد بودند و اكثريت بيماران نگرش مثبت به رفتارهاي پيشگيري كننده داشتند (P<0.05). ميزان تحصيلات(P=0.04)، مصرف ميوه و سبزيجات(p=0.00) با نگرش به رفتارها همبستگي معناداري داشت. اما بين مدت ابتلا با نگرش رابطه معناداري يافت نشد (P=0.341). بحث و نتيجه گيري: روابط ذكر شده مي تواند راهنمايي جهت هدف گذاري كلاسهاي آموزشي، ارايه امكانات و راهنماي سياست گذاران باشد تا سعي در نهادينه سازي رفتارهاي پيشگيري كننده از عوارض ديابت نوع دو در بيماران و افراد جامعه داشته باشد.