تحليل تأثير تناسب فرد-سازمان و تناسب فرد-شغل بر توانمندسازي روانشناختي

امروزه توانمندسازي به صورت فزاينده اي به عنوان يك استراتژي بنيادي مديريت كه به توسعه و موفقيت سازمان كمك مي كند، در محيط چالش برانگيز و رقابتي كسب وكار به كار گرفته مي شود. هدف از اين پژوهش بررسي نقش دو متغير تناسب فرد-سازمان و تناسب فرد-شغل بر توانمندسازي روانشناختي مي باشد. جامعه آماري پژوهش را كليه كاركنان مجتمع سپاهان باتري (۲۵۰ نفر) تشكيل داده اند. نمونه اي ۱۸۰ نفره به روش طبقه بندي تصادفي انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده ها، از پرسشنامه تناسب فرد-شغل و فرد-سازمان غيررسمي (ابعاد سازگاري ارزش و سازگاري اهداف) وگل و فلدمن، پرسشنامه تناسب فرد-سازمان (ابعاد سازگاري شخصيت و سازگاري محيط كار) اسكروگينس و پرسشنامه توانمندسازي روانشناختي حاتمي و دستار استفاده شده است. به منظور بررسي روايي پرسشنامه از روش روايي محتوا و روايي سازه و جهت بررسي پايايي آن از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. نتايج گوياي روايي و پايايي مناسب پرسشنامه ها مي باشد. تحليل عاملي تأييدي و مدلسازي معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار AMOS انجام شد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه بين ميزان تناسب فرد-سازمان و توانمندسازي روان شناختي رابطه معنادار و مثبتي وجود دارد. تأثير تناسب فرد-شغل بر توانمندسازي مورد تأييد قرار نگرفته است.