اثر تقويت عضلات خلفي – خارجي هيپ در آب بر شدت درد و عملكرد زنان مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال

The effects of water-based posterolateral hip muscle strengthening on pain intensity and function in females with patellofemoral pain syndrome

چكيده زمينه و هدف: سندروم درد پاتلوفمورال از شايع ترين اختلالات زانو در ورزشكاران و زنان است. علي رغم استفاده از تمرين در آب در درمان اختلالات اسكلتي عضلاني و آسيب هاي ورزشي، تاثير آن بر شدت درد و عملكرد مفصل زانو در افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال به ندرت مورد توجه قرار گرفته است. در مطالعه حاضر اثرات تمرين در آب با تمرين سنتي بيرون از آب در زنان ورزشكار مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال مورد مقايسه قرار گرفته است. روش بررسي: 20 ورزشكار دانشگاهي و مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال در اين مطالعه شركت داشتند كه به صورت تصادفي به دو گروه تمرين در آب (10 نفر) و بيرون از آب (10نفر) تقسيم شدند. پروتكل بيرون از آب در سالن ورزشي و تمرين در آب در استخر معمولي اجرا شد. تمرينات بر مبناي تقويت عضلات ابداكتور و چرخاننده خارجي هيپ طراحي شد. از مقياس سنجش عددي درد براي ارزيابي شدت درد، مقياس هاي كوجالا و مقياس عملكردي اندام تحتاني براي ارزيابي عملكرد مفصل زانو در فعاليت هاي مختلف قبل و بعد از پروتكل هاي تمريني استفاده شد. براي تجزيه و تحليل اثر مداخلات درماني آزمون آماري تحليل واريانس در اندازه هاي تكراري استفاده شد. يافته ها: بر اساس نتايج آزمون تحليل واريانس در اندازه هاي تكراري در مقياس سنجش عددي درد (040/0=p) و مقياس عملكردي اندام تحتاني (024/0=p) بعد از مداخله تمريني بين دو گروه اختلاف معني دار مشاهده شد. تجزيه و تحليل آماري نشان داد در نمرات كوجالا بعد از مداخلات تمريني بين دو گروه اختلاف معني داري وجود نداشت (927/0=p). نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه استفاده از آب به عنوان يك مداليته درماني در كاهش درد و بهبود عملكرد زانو در افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال در مقايسه با تمرين بيرون از آب موثر واقع شد. كليد واژه: تمرين در آب، درد، عملكرد، زانو، سندروم درد پاتلوفمورال

ABSTRACT Background and Aim: Patellofemoral pain syndrome is one of the most common knee disorders in the athletes and women. Despite use of water-based exercise in the treatment of musculoskeletal disorders and sport injuries, its impact on the pain and knee function in the patients with patellofemoral pain syndrome has not been investigated appreciably. The present study made a comparison between the effects of water-based exercise and conventional land- based exercise in the female athletes with patellofemoral pain syndrome. Material and Methods: 20 collegiate athletes with patellofemoral pain syndrome were included in this study and randomly assigned to two groups: water-based (n = 10) and Land-based (n = 10) groups. Land – based protocol was performed in the gym and water-based training was implemented in the pool. Exercises were designed to strengthen the hip abductors and external rotator muscles. We used NRS to assess pain intensity, and Kujala and LEFS scale for the assessment of the knee function in various activities before and after the exercises protocols. We used repeated measures ANOVA for analysis of the effects of the therapeutic interventions. Results: According to the results of repeated measure ANOVA we found significant differences in NRS (p=0.040) and LEFS (p=0.024) after intervention between the two groups. Statistical analysis showed no significant difference in kujala scores between the two groups (p=0.927). Conclusion: The results showed that water-based exercise as a therapeutic modality was more effective in reducing the pain and improvement of the knee function in the patients with patellofemoral pain syndrome, compared to land-based exercise. Key Words: Water- based exercise, Pain, Function, Knee, Patellofemoral pain syndrome.