شواهد سنگ نگاري و ژئوشيميايي رستيت (كاني هاي باقي‌مانده از خاستگاه) در توده‌هاي گرانيتوئيدي گل زرد و دره باغ (اليگودرز، استان لرستان)

توده هاي گرانيتوئيدي اليگودرز (گل زرد و دره باغ) با سن ژوراسيك مياني، بين سنگ‌هاي دگرگوني ناحيه‌اي درجه پايين (اسليت و فيليت) جاي گرفته و هاله‌اي از سنگ‌هاي دگرگون مجاورتي با درجه ي پايين تا متوسط (رخساره آلبيت – اپيدوت هورنفلس) را در پيرامون خود ايجاد كرده است. بر اساس بررسي هاي دقيق صحرايي، سنگ نگاري و ژئوشيمي، اين گرانيت ها از نوع S بوده و تركيب آن ها از گرانوديوريت تا گرانيت و لوكوگرانيت تغيير مي‌كند. هسته‌هاي كلسيك بلورهاي پلاژيوكلاز (An84-91) با منطقه‌بندي پيچيده، زينوكريست هاي آندالوزيت، گارنت خرد شده با تركيب نسبتاً يكنواخت Alm70Py22Gro4Sps4 در مركز، مجموعه ي كانيايي بيوتيت هاي كوچك ± سيليمانيت و كاني هاي فرعي زيركن، مونازيت و آپاتيت در بخش هاي گرانوديوريتي شواهدي از كاني هاي باقي‌مانده از ذوب سنگ خاستگاه بوده و در واقع جزء كاني هاي رستيتي به حساب مي‌آيند. اين ادعا در اين پژوهش، براساس بررسي هاي دقيق سنگ نگاري و شواهد ژئوشيميايي به خوبي اثبات شده و به نظر مي‌رسد بيشتر تغييرات تركيبي در گرانوديوريت ها به دليل جدايش كاني هاي رستيتي از ماگما و در لوكوگرانيت ها به دليل تبلور تفريقي در مراحل بعدي است. وجود دايك هاي مافيك در داخل توده هاي نفوذي ياد شده، نشانه اي از قرار گرفتن ماگماهاي مافيك ناشي از زون فرورانش و عاملي براي تامين گرماي لازم براي ذوب سنگ هاي پوسته‌اي بوده است.