جستاري در ضرب المثل هاي رايج در فرهنگ شفاهي گويش شيرازي

در ضرب المثل ها نكات بي شماري نهفته است كه از وراي آنها مي توان به برخي ويژگي هاي قومي هر ديار دست يافت. بسياري از ضرب المثل هاي ايراني مكتوب نشده و به صورت شفاهي سينه به سينه منتقل مي شوند. در اين مقاله سعي شده شماري از اين دست ضرب المثل ها، متعلق به حوزۀ اجتماعي شيراز قديم، جمع آوري و مفهوم شناسي شوند. روش تحقيق به دو شيوۀ ميداني و كتابخانه اي بوده است. ابتدا برپايۀ مصاحبۀ حضوري از تعدادي كهنسالان ساكن بافت قديم، تعداد 37 ضرب المثل پربسامد جمع گرديد و بعد از آن، آوانگاري و  مفهوم يابي شده، نحوۀ كاربرد آن درميان مردم تبيين گرديد. در اين ضرب المثل ها، در سطح زيبايي شناسي دو نكته درخور توجه است: يكي طنزآميز بودن اغلب اين مثل ها و ديگر كنايي بودن شمار درخور توجهي از آنها.