پديد آورندگان :
گودرزي، غلامرضا نويسنده دانشگاه امام صادق (ع),ايران , , بهروزي لك، غلامرضا نويسنده پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي,ايران , , خزائي، سعيد نويسنده دانشگاه امام حسين (ع),ايران , , لطيفي، ميثم نويسنده دانشكدة معارف اسلامي و مديريت,دانشگاه امام صادق (ع),ايران , , چهاردولي، عباس نويسنده دانشگاه عالي دفاع ملي,ايران , , مهربان، احمد نويسنده دانشگاه عالي دفاع ملي,ايران ,
چكيده فارسي :
تغييرات سريع محيطي همراه با تأثيرات آن بر جهاني‌سازي موجب پيچيدگي روزافزون در تدوين بسياري از برنامه‌هاي راهبردي علي‌الخصوص در مورد نسل جديدي از تفكر بين‌رشته‌اي به نام آينده‌نگاري و يا مطالعات آينده‌پژوهي چه در سطح سازمان‌ها و چه در مورد تغييرات اجتماعي گسترده و گرايش نسل جديد به الهيات و ارزش‌ها شده كه جهان را بر سر يك پيچ بزرگ تاريخي قرار داده است. اين روندها يك سؤالي اساسي را به وجود مي‌آورد، مشكل اين پيچيدگي كجاست؟ به نظر مي‌رسد قبل از فهم فلسفه زمان و قوانين حاكم بر آن ما به سراغ كاربرد علوم مختلف براي ساخت آينده بهتر رفته‌ايم. در نتيجه بدون فهم هستي شناسانه زمان آينده و ادراك چگونگي فرآيند شكل‌گيري آن، تلاش‌ها براي ساخت آينده، ناپايدار خواهد بود. بنابراين پرسش اصلي اين پژوهش عبارت است از اينكه مفهوم هستي شناسانه زمان بر شكل و محتوي دانش آينده‌پژوهي چه نوع تغييراتي را وارد خواهد نمود؟ هنگامي‌كه ابعاد مختلف هندسه مفهومي زمان را بر مدل چندبعدي خصوصيات اصلي مطالعات آينده‌پژوهي منعكس مي‌نماييم آنگاه زمان همانند مزرعه‌اي فرض مي‌شود كه ما مي‌توانيم قابليت‌هاي گذشته را مثل يك هسته بر مبناي قدرت اقدامات فعلي و جهت چشم‌انداز در آن بكاريم تا آينده را براي ما توليد نمايد. در پايان با طراحي يك پرسشنامه دوطرفه، چگونگي سنجش ميزان پذيرش و آگاهي از پيش‌فرض‌هاي زماني مطالعات آينده‌پژوهي نيز مدل‌سازي شده است.
