بررسي نقش ميانجي قابليت‌هاي مديريت دانش در ارتباط بين اقدامات مديريت منابع انساني و نوآوري

Assessment of the Mediation Role of Knowledge Management in the Relationship between Human Resource Management and Innovation Practices

امروزه نيروي انساني به‌عنوان عنصر راهبردي و اساسي‌ترين راه براي افزايش اثربخشي و كارايي سازمان محسوب مي‌شود. بسياري از صاحب‌نظران بر اين باورند كه ادامۀ حيات سازمان‌ها در گرو نوآوري و بدون‌توجه به مديريت دانش، دستيابي به سطح مناسبي از نوآوري امري غير‌ممكن است. هدف از اجراي اين تحقيق، بررسي نقش ميانجي قابليت‌هاي مديريت دانش در ارتباط بين اقدامات مديريت منابع انساني و نوآوري است. جامعۀ آماري تحقيق 230 نفر از كاركنان و مديران شركت ارتباطات زيرساخت بودند كه تعداد 144 نفر بر اساس جدول مورگان به‌عنوان نمونۀ آماري انتخاب شدند. داده‌هاي حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرم‌افزار 19SPSS، مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار گرفت و آزمون‌هاي همبستگي و رگرسيون چندگانه بارون ‌كني انجام شد و اهميت ضرايب در هر مرحله مورد بررسي قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه اقدامات مديريت منابع انساني به‌طور مستقيم و غيرمستقيم بر نوآوري از طريق متغير ميانجي قابليت‌هاي مديريت دانش تأثير دارد. از سوي ديگر، تحليل داده‌ها نشان داد كه اقدامات مديريت منابع انساني رابطۀ مثبتي با قابليت مديريت دانش دارد. به‌علاوه، اقدامات مديريت منابع انساني داراي تأثيرات مستقيم و غيرمستقيم، از طريق ميانجي مديريت دانش بر نوآوري دارد.

Human resource is considered as a strategically essential factor in the effectiveness and efficiency of organizations. A great number of scholars believe that consistency of organizations depends on entrepreneurship. They believe, it is impossible for organizations to reach at a proper level of entrepreneurship without knowledge management. This research is intended to assess the mediating role of knowledge management in the relationship between human resource management and entrepreneurship. Research population included 230 employees and managers of the Infrastructure Communication Company from whom 144 employees were selected as the sample according to Morgan Table. The data was analyzed by SPSS as well as BarronKenny’s coordination and multiple regression test to assess the importance of the coefficients at each phase. The results indicated that human resource management practices directly and indirectly affect entrepreneurship through the mediation of the capabilities of knowledge management. Additionally, the results showed that human resource management practices are positively related to knowledge management capability. The practices of human resource directly and indirectly affect entrepreneurship through the mediation of knowledge management.