تحليل شاخص ها و ابعاد توسعه پايدار محله اي در راستاي ارتقاي امنيت شهري (نمونه موردي: شهر شاهيندژ)

توجه به مفهوم امنيت و روشهاي ارتقاي آن مقوله اي است كه به عنوان يكي از اولويت هاي اساسي معيارهاي توسعه پايدار شهري محسوب ميشود. مروري بر موضوع هاي مربوطه به وضوح نشان ميدهد كه كاهش امنيت در سطح فضاهاي شهري ميتواند پايداري شهر را تضعيف كند. در پژوهش پيشرو به بررسي ابعاد توسعه پايدار شهري با تأكيد بر امنيت شهري، شناسايي معيارهاي جرمخيز و كاهش آن براساس ابعاد پايداري پرداخته شده است. در اين راستا، محله هاي شهر شاهين دژ با رويكرد شاخصهاي توسعه پايدار شهري مورد تحليل قرارگرفته اند. بر مبناي نتايج حاصل از روش تاپسيس، در بين 38عامل موردسنجش مؤلفه هاي رونق اقتصادي، افزايش اشتغال، افزايش مشاركت شهروندان به ترتيب در رتبه‌هاي اول تا سوم قرارگرفته‌اند كه نشان از اهميت بالاي آنها در فرايند پايداري است. در سطح محله‌ها نيز باتوجه به مؤلفه‌هاي مورد مطالعه محله9 با كسب امتياز (0.9783) در جايگاه اول، محله13 با امتياز كسب‌شده(0.02341) در رتبه دوم و درنهايت، محله8 با كسب امتياز (0.02316) در جايگاه سوم قرارگرفته اند كه بهعنوان محله هاي پايدار شناخته شدهاند. همچنين، محله هاي 5، 10 و 1 بهترتيب در پايين ترين رتبه قراردارند. بنابراين، نتايج كلي پژوهش بيانگر آن است كه با ايجاد امنيت ازطريق شاخص‌هاي توسعه پايدار در برابر جرم ميتوان پايداري را در سطح محله ها تقويت كرد.