سرمايه اجتماعي و اخلاق زيست محيطي كشاورزان

زمينه: بهره مندي از اخلاق زيست محيطي پيش زمينه حل مشكلات زيست محيطي بوده و از عوامل مختلفي تاثير مي‏پذيرد. در راستاي شناسايي اين عوامل، هدف اصلي اين مطالعه، بررسي رابطه سرمايه اجتماعي و اخلاق زيست محيطي كشاورزان است. روش: روش تحقيق مطالعه حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر شيوه گردآوري و تحليل اطلاعات، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش، همه كشاورزان شهرستان زابل در سال زراعي 93-94 بودند كه 178 نفر از آن ها بر اساس جدول بارتلت و همكاران و با روش نمونه گيري تصادفي به عنوان نمونه آماري گزينش شدند. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه‏هاي استاندارد و محقق ساخته استفاده شد. براي آزمون فرضيه هاي تحقيق از ضرايب همبستگي پيرسون و اسپيرمن و تحليل رگرسيون چندگانه استفاده گرديد. يافته ها: نتايج يافته‏هاي تحقيق نشان داد كه بين متغيرهاي سرمايه اجتماعي و همه مولفه هاي آن با اخلاق زيست محيطي در سطح 01/0 رابطه معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: سرمايه اجتماعي كشاورزان رابطه مستقيمي با اخلاق زيست محيطي آنان دارد. بنابراين، توجه و سرمايه گذاري برنامه ريزان و سياست گذاران بر روي سرمايه اجتماعي كشاورزان موجب بهبود اخلاق زيست محيطي آنان و عدم توجه به آن موجب كاهش اخلاق زيست محيطي مي‏شود.