تحليل رابطه هوش اخلاقي با عزت نفس كاركنان

زمينه: پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطه هوش اخلاقي با عزت نفس در بين كاركنان مدارس انجام گرفته است. روش: روش تحقيق حاضر توصيفي-همبستگي مي باشد. جامعه آماري شامل تمامي كاركنان دبيرستان هاي شهر ملاير (345 نفر) است كه 186 نفر از آنها به عنوان نمونه آماري به شيوه تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از مقياس سنجش هوش اخلاقي لنيك و كيل و مقياس سنجش عزت نفس روزنبرگ استفاده شد. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و مدل يابي معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد بين هوش اخلاقي و مولفه هاي آن با عزت نفس رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين در بررسي شاخص هاي برازش مدل مشخص گرديد مدل مفهومي پژوهش از برازندگي قابل قبولي برخوردار است. نتيجه گيري: نتايج اين جستار بر لزوم توجه بيشتر بر ايجاد، اكتساب و نگهداري قابليت هاي اخلاقي در سازمان ها به عنوان يك سرمايه ارزشمند اجتماعي دارد.