سياست گذاري محلي و احساس تعلق به محله ؛ مطالعه اي در محله ي كوهسار (منطقه ي چهار تهران)

پرسش آغازين در اين پژوهش عبارت است از «آيا سياست گذاري هاي محلي بر ارتقاي سطح احساس تعلق به محله كوهسار موثر بوده است؟» براي انجام اين پژوهش يك روش تركيبي طراحي شد. در بخش كيفي از دو روش مطالعه ي ميداني و اقدام پژوهي و در بخش كمي از روش پيمايش استفاده شد. ابزار گردآوري اطلاعات در مطالعه ي ميداني مصاحبه ي نيمه ساخت يافته بود و در اقدام پژوهي از تكنيك هاي مختلف PRA و در پيمايش نيز از پرسشنامه براي گردآوري اطلاعات استفاده شد. يافته ها نشان مي دهد اقداماتي كه در طولاني مدت در محله انجام شد، احساس تعلق به محله را كاهش داده است. سياست گذاري ها عمدتاً متكي بر نوسازي بوده و موجب انشقاق بيشتر در ساكنان محل شده است. مهاجرت فزآينده به يا از محله بر كاهش سطح تعلق به محله افزوده است. ارزان بودن قيمت مسكن و عدم امنيت، محله كوهسار را به مكاني گذرگاهي تبديل كرده است.