بررسي اثر برخي خاك پوش ها بر برخي شاخص هاي رشد و عملكرد دانه آفتاب گردان در شرايط كم آبياري (Helianthus annuus L.)

براي بررسي اثر خاك پوش هاي پلي اتيلن و آلي در دورهاي مختلف آبياري بر شاخص هاي رشد و عملكرد اقتصادي آفتاب گردان هيبريد آذرگل، آزمايشي در سال ???? در مزرعه تحقيقاتي پرديس ابوريحان، دانشگاه تهران انجام (Helianthus annus L.) شد. اين آزمايش به صورت كرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. عامل اصلي شامل: سه دور آبياري هفت روز (شرايط مطلوب)، ?? روز (تنش آبي متوسط)، ?? روز (تنش آبي شديد) و عامل فرعي شامل تيمارهاي بدون خاك پوش به عنوان شاهد، پلي اتيلن، كود گاوي و كلش گندم بود. شاخص هاي فيزيولوژيكي رشد شامل: شاخص سطح برگ، ماده خشك تجمعي، سرعت رشد گياه، سرعت رشد نسبي و همچنين عملكرد دانه بودند. نتايج نشان داد كه با افزايش دور آبياري همه شاخص هاي رشد كاهش يافتند. در بين خاك پوش هاي مورد بررسي، خاك پوش هاي پلي اتيلن و ? تن در هكتار سبب بهبود شاخص هاي رشدي نسبت به ساير خاك پوش ها شدند. نتايج نشان داد كه اثر دور / كلش به ميزان ? آبياري، خاك پوش ها و همچنين اثر متقابل آن ها بر عملكرد دانه معني دار شد. بيشترين عملكرد دانه از دور آبياري 7 روز و در 0 تن در هكتار به دست آمد. /856 ،1/ 7 تن در هكتار به ترتيب با ميانگين 033 / خاك پوش هاي پلي اتيلن و كلش به ميزان 5 0 تن در هكتار / كمترين ميزان عملكرد دانه نيز از دور آبياري 17 روز و در تيمار بدون خاك پوش (شاهد) با ميانگين 374 حاصل شد. به طور كلي نتايج به دست آمده در اين بررسي نشان داد كه خاك پوش هاي مختلف اثر مثبتي بر شاخص هاي رشدي و عملكرد گياه آفتاب گردان داشتند.