تاثير آموزش هاي دارالفنون در گرايش هنر عصر ناصري به غرب (با تكيه بر موسيقي و نقاشي)

تاسيس دارالفنون در سال 1268ق/ 1851م. آغاز رسمي و جديِ نوسازي آموزش و متعاقبات عصر مبادلات علمي، فرهنگي و هنري با غرب بود. اميركبير با رسيدن به مقام صدر اعظمي، خواهان اجرا كردن انديشه هايي مبني بر پيشرفت در عرصه آموزش در علوم گوناگون برآمد، از اين رو احداث دارالفنون را با به خدمت گرفتن معلمين غربي در اولويت فعاليت هاي خود قرار داد. از اين رهگذر در اندك زماني پس از فوت اميركبير و استخدام معلمين اروپايي و همچنين بازگشت محصلان اعزامي به اروپا، سطح گسترده اي از آموزه ها و باورهاي غرب وارد جامعه ايران عصر ناصري گرديد، به نحوي كه هنر از اين قاعده مستثني نبود. بر اين اساس تاثير آموزه هاي غربگرايانه دارالفنون بر موسيقي و نقاشي اين عصر پرسش مطروحه مي باشد. پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصيفي- تحليلي و تكيه بر تحقيقات جديد به بررسي تاثير و نقش معلمين دارالفنون در روند غربگرايي در سبك ها و شيوه هاي هنر عصر ناصري (1313-1264ق/ 1895-1847م) و نيز تاثير آن بر نظام آموزشي در دو حوزه موسيقي و نقاشي پرداخته و آن را مورد بررسي قرار دهد.