مقالات شمس تبريزي از ديدگاه نظريه ساحت اخلاقي زبان

An Approach to Maqalat-e Shams-e Tabrizi from Ethicaland Lingual Point of Views

زبان یكی از ابزارهای اصلی در مشترك ساختن جهان "خود" با "دیگری" است و با اخلاق ارتباط دارد. هدف نگارندگان این مقاله این بوده است كه با رویكردی پدیدارشناسانه، به منشأ اخلاقی برخی بحث‌های مهم در مقالات شمس تبریزیبپردازند؛ مسائلی كه فهم آن‌ها راهی به درك درست شخصیت شمس می‏گشاید؛ از همین‏روی، با به‏كارگیری روش كتابخانه‏ای و تحلیل محتوا ابتدا یكی از مهم‌ترین مفاهیم نزد او، یعنی انزوا را مطرح و دیدگاه او را درباره مسئولیت اخلاقی در برابر خود و دیگری و رابطه‌ اخلاق و زبان از خلال گفته‌هایش بیان كرده‏ایم. سپس ضمن بیان دو نوع بهره‌گیری او از زبان در قبال "دیگری" به این نكته پرداخته‏ایم كه چرا او گاه به ضرورت سخن گفتن در مقابل دیگری اعتقاد داشته و گاه قائل به برخوردی سلبی با زبان در قبال دیگری بوده است؛ سرانجام، انتقاد شمس نسبت به برخی عارفان پیش از او به‏مثابه جنبه‌ای از گفتمان در ساحت اخلاق بررسیشده است.

Language is one of major means for relating the world of "self" and "other". It is also linked to morality. By using phenomenological approach, the authors of present article try to consider the ethical origin of some important issues in Maqalat-e Shams-e Tabrizi (Discourse of Shams-i Tabrizi) , the issues leading to a proper understanding of the character of Shams-e Tabrizi. Therefore, by utilizing library method and content analysis, first we consider the concept of "isolation" as one of the most important concepts in his thoughts, and then look at his views about moral responsibility regarding "self" and "other" and the relation of ethics and language as well. Then, we consider two methods which the language in the book was used.  Sometimes he refers to necessity of speaking with "other" and at times he responds with negative language to encounter the "other". Finally, Shamsʹ critique to some his previous mystics, is considered as a discourse in ethical arena.