نقش شناخت جغرافيايي «بابِل» در تفسير آيه 102 بقره

يكي از آيات پر ابهام نزد مفسران، آيه 102 بقره است. در اين آيه چند اختلاف مانند مكان بابل، نزول هاروت و ماروت، چگونگي سحر و مراد از شياطين قابل ملاحظه است. آنچه اميد به پاسخگويي به اين ابهام ها را تقويت مي كند واژه «بابِل» است كه كمك زيادي در حل اين اختلافات دارد. نام «بابل» تنها يك بار در قرآن آمده است. در اين مقاله از نقطه نظر توجه مردم به سحر كه مهم ترين موضوع به كار رفته در آيه است، به وقايع اين شهر و پايان آن مي نگرد تا بتواند از طريق شناخت بيشتر بابل به بررسي تاثيرهاي آن در تفسير آيه بپردازد. اين تاثيرها در دو جهت بررسي مي شود؛ يكي اينكه با تبيين عاقبت سحركنندگان، به بررسي ارتباط بين سحر و اتفاق هاي پيش آمده در بابل مي پردازد و ديگر اينكه كنكاشي در پاسخ گويي به اختلاف هاي تفسيري دارد.