ارزيابي آسيب پذيري آبخوان رامهرمز با تلفيق مدل دراستيك و تحليل سلسله مراتب

در مسائل مديريت منابع آب زيرزميني ارزيابي آسيب پذيري آبخوان ها به منظور حافظت از اين منابع در برابر آلودگي، از اهميت بالايي برخوردار است. يكي از راه كارهاي مهم و اوليه براي جلوگيري از آلودگي آب هاي زيرزميني، شناسايي مناطق آسيب پذير آبخوان و استفاده از نتايج آن براي مديريت كاربري اراضي است. در اين تحقيق، آسيب پذيري آبخوان آبرفتي دشت رامهرمز در برابر آلودگي، به كمك سيستم اطلاعات جغرافيايي و مدل دراستيك ارزيابي شده است. در مدل دراستيك نقشه هفت خصوصيات هيدروژئولوژيكي موثر بر آلودگي آب هاي زيرزميني (عمق تا سطح ايستابي، تغذيه خالص آبخوان، محيط آبخوان، محيط خاك، توپوگرافي، منطقه غيراشباع و هدايت هيدروليكي) با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي با يكديگر تركيب، و نقشه آسيب پذيري آبخوان تهيه گرديد. تلفيق لايه ها با سه روش دراستيك- دراستيك، دراستيك- فرآيند سلسله مراتبي و فرآيند سلسله مراتبي- فرآيند سلسله مراتبي انجام شد. از داده هاي نيترات براي صحت سنجي مدل به دست آمده، استفاده گرديد. نتايج نشان مي دهد كه قسمت وسيعي از دشت داراي آسيب پذيري كم تا متوسط بوده و تنها قسمت هاي جنوب شرق داراي آسيب پذيري زياد مي باشد. همچنين نتايج دو روش دراستيك- دراستيك، دراستيك- فرآيند سلسله مراتبي نسبت به روش فرآيند سلسله مراتبي- فرآيند سلسله مراتبي جواب هاي بهتري را در منطقه موردمطالعه داشته اند. مقادير همبستگي ميان شاخص كيو (Q) و غلظت نيترات در روش هاي دراستيك- دراستيك، دراستيك- فرآيند سلسله مراتبي و فرآيند سلسله مراتبي- فرآيند سلسله به ترتيب 97/0، 96/0 و 81/0 به دست آمد كه تاييدي بر نتايج حاصل شده است.