الگوي رفتار اشتراك دانش در شبكه اجتماعي

شبكه هاي اجتماعي و مشاركت، مفاهيمي به شدت رايج در جهان معاصر به ويژه در ميان دانشگاهيان است. اهميت اشتراك دانش در اين است كه موجبات يادگيري را فراهم مي سازد. در اين ميان نقش يادگيري به عنوان ظرفيتي بالقوه براي ايجاد توسعه پايدار جوامع انساني در عصر فناوري ديجيتالي مورد توجه است. در اين ميان نقش يادگيري به عنوان ظرفيتي بالقوه براي ايجاد توسعه پايدار جوامع انساني در عصر فناوري ديجيتالي مورد توجه است. هدف پژوهش حاضر ارائه الگوي رفتار اشتراك دانش دانشجويان در شبكه اجتماعي است. اين پژوهش از نوع توصيفي- اكتشافي است و از روش پيمايش الكترونيك بهره مند است. 203 نفر از اعضاي شبكه اجتماعي از جمعيت آماري شبكه اجتماعي دانشگاه تهران نمونه اتفاقي اين پژوهش را تشكيل مي دهد. پرسشنامه استاندارد رفتار اشتراك دانش از دو طريق ارسال ايميلي و نمايش لينك پرسشنامه بر روي صفحه وب شبكه اجتماعي در مدت زمان 3 ماه و در دو نوبت توزيع گرديد. براي بررسي كفايت حجم نمونه از شاخص KMO استفاده شده است. داده هاي به دست آمده از پيمايش، توسط تحليل عاملي تاييدي با استفاده از نرم افزار LISREL مورد پردازش قرار گرفت. يافته ها نشان مي دهد كه به ترتيب عوامل گروهي، عوامل فردي و عوامل محيطي بر اشتراك دانش دانشجويان در شبكه اجتماعي اثرگذار هستند. بعلاوه، از عوامل گروهي: ارتباطات؛ از عوامل فردي: نگرش به منظور اشتراك دانش؛ و از عوامل محيطي: عامل محيط فرهنگي (آموزشي) بيشترين تاثيرگذاري را بر رفتار اشتراك دانش دانشجويان در شبكه اجتماعي داشته اند.