بررسي نگرش نسبت به ادامه تحصيل پس از ازدواج و تاثير آن بر تصميم گيري درباره فرزندآوري (مطالعه زنان در شرف ازدواج شهرستان نيشابور)

هدف اين مقاله، تعيين نقش نگرش نسبت به تحصيلات و تصميم به ادامه تحصيل بر تصميم گيري درباره فرزندآوري در بين زنان در شرف ازدواج شهرستان نيشابور مي باشد. روش تحقيق: اين مقاله بر اساس داده هاي يك پيمايش بر روي 415 نفر از زنان در شرف ازدواج 10 تا 39 ساله كه براي انجام آزمايشات و شركت در كلاس هاي مشاوره ي قبل از ازدواج در آبان و آذرماه سال 1392 به آزمايشگاه مرجع سلامت اين شهرستان مراجعه نموده و ازدواج اول آن ها بوده، صورت گرفته است. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه اي ساخت يافته است. متغير وابسته قصد فاصله گذاري از ازدواج تا تولد فرزند اول، متغير مستقل نگرش نسبت به تحصيلات و قصد ادامه تحصيل و متغيرهاي مخدوش كننده عبارتند از مقياس هاي نگرشي و برخي متغيرهاي جمعيت شناسي. يافته ها: نگرش زنان نسبت به تحصيلات و تصميم آنها درخصوص ادامه تحصيل پس از ازدواج بعنوان يك متغير مهم و تاثيرگذار بر قصد فاصله گذاري از ازدواج تا تولد فرزند اول مي تواند در برنامه ريزي ها مورد توجه قرار گيرد. چرا كه نگرش مثبت زنان نسبت به تحصيلات و تصميم آنها براي ادامه تحصيل پس از ازدواج به رقم سن پايين ازدواج در جامعه ي مورد بررسي، رفتار باروري را از طريق فاصله گذاري بين ازدواج تا تولد فرزند اول تحت تاثير قرار مي دهد. به عبارتي تداخل بوجود آمده بين تحصيلات زنان و باروري آنها معمولاً با فاصله انداختن از ازدواج تا تولد فرزند اول پاسخ داده مي شود كه اين پاسخ مستقيماً بر ميزان و رفتار باروري جامعه مورد نظر اثر مي گذارد. بنابراين سياست هاي جمعيتي اگر بتوانند برنامه هايي را اجرايي كنند كه موجب سازگاري نقش مادري با ادامه تحصيلات زنان پس از ازدواج شود مي توانند بسيار موثرتر باشند.