مقايسه عملكرد غيرخطي پل هاي با سيستم سازه اي پايه تك ديواري و پايه چند ديواري با در نظر گرفتن اندر كنش خاك و سازه

امروزه استفاده از پل هاي با سيستم سازه اي پايه‏ديواري در بزرگراه هاي شهري و آزادراه ها بسيار متداول گشته است. دليل جذابيت اين سيستم، محدوديت فضا، خصوصاً در ساخت وساز شهري، و جنبه هاي معماري منظر است. از نظر سازه اي، پايه اين پل ها در انواع تك ديوار و چند ديوار طراحي مي شود. در اين مطالعه، رفتار غيرخطي اين پل ها با استفاده از روش پايه به پايه و تحليل استاتيك غيرخطي با استفاده از نرم افزار SAP2000 مورد مقايسه قرار گرفت و حاصل ضرب ضريب اضافه مقاومت و ضريب شكل پذيري به عنوان شاخص عملكرد غيرخطي در نظر گرفته شد. براي اين منظور، با يك طول ديوار مورد نياز براي طرح لرزه اي، چهار حالت تحليل براي يك پايه (پايه با چهار، سه، دو و يك ديوار) در نظر گرفته شده است. در تمام تحليل ها، اثر شالوده و اندركنش خاك بستر و شالوده لحاظ گرديده است. نتايج تحقيق بيانگر آن است كه با كاهش تعداد ديوارها در پايه از چهار ديوار به يك ديوار، در عين ثابت ماندن مقاومت، از حاصل ضرب ضرايب اضافه مقاومت و شكل پذيري پايه حدود 33% كاسته مي شود. از اين رو، به نظر مي رسد كه مي بايست از به‏كار بردن المان پايه تك‏ديوار كه مرسوم گشته‍است، خودداري شده و از پل هاي با پايه چندديواري بجاي تك‏ديواري استفاده شود.