ارزيابي اثرات تغيير اقليم بر روند تغييرات دما و بارندگي حوضه آبخيز باراندوزچاي در استان آذربايجان غربي با استفاده از مدل هاي چرخش عمومي جو

تغييراقليم از ديدگاه بسياري از صاحب نظران يك پديده ي طبيعي است كه در توالي هاي زماني بلند مدت به وقوع مي پيوندد. تاثير فعاليت هاي بشري سبب تشديد اثرات پديده تغييراقليم، شدت روند تغييرات و تغيير بازه ي زماني توالي تغييرات اقليمي مي شود. در بررسي تغييراقليم مي توان از پارامترهاي هواشناسي به عنوان شاخص هاي تغييراقليم استفاده نمود. هدف از اين پژوهش شبيه سازي پيامدهاي تغييراقليم بر روي دما و بارندگي حوضه ي آبخيز باراندوزچاي است. ابتدا داده هاي اقليمي دوره ي پايه از سال 1990 تا سال 2009 ميلادي به صورت روزانه فراهم شد. سپس با استفاده از الگوي LARS-WG اقدام به ريزمقياس نمايي داده هاي حاصل از مدل هاي GCM منتخب گرديد و داده هاي روزانه اقليمي تا سال 2040 ميلادي توليد گرديد. در نهايت اقدام به بررسي و آناليز روند تغييرات دما و بارش براي حوضه ي مورد مطالعه گرديد. نتايج پژوهش نشان داد كه در دوره هاي آتي مولفه دما نسبت به دوره ي پايه افزايش خواهد يافت. طوري كه در دو مدل GCM مورد استفاده در اين مطالعه و 5 سناريوي انتشار گازهاي گلخانه اي، اين افزايش ديده مي شود. نتايج نشان داد كه ميزان بارندگي در دوره ي آتي به ميزان قابل توجهي افزايش خواهد يافت. ولي با اين حال تغيير در الگوي زماني بارندگي ها مشاهده مي گردد. ميانگين سالانه بارندگي دوره ي پايه 287.37 ميلي متر است و اين ميزان براي دوره ي آتي و دو سناريوي A1B و A2 مدل CNRMCM3 به ترتيب برابر 324.55 و 356.28 ميلي متر و براي سه سناريوي A1B و A2 و B1 مدل -IPSLCM4 به ترتيب برابر با 320.44 و 333.6 و 324.63 ميلي متر خواهد بود كه بيش ترين افزايش را سناريوي A2 مدل CNRMCM3 با ميزان 68.91 ميلي متر نسبت به دوره ي پايه خواهد داشت. هر چند كه در بعضي از سناريوها كاهش بارندگي مشاهده مي گردد. با اين حال افزايش بارندگي در اكثر سناريوهاي مورد مطالعه اين مدل ها مشاهده مي گردد ولي افزايش دما مي تواند اين افزايش بارندگي را با افزايش ميزان تبخير و تعرق و افزايش نياز آبي گياهان خنثي نمايد. از طرف ديگر با توجه به اين كه بارندگي در فصل زمستان كاهش خواهد يافت، ميزان برف باريده شده در منطقه كه منبع مهم ذخيره آب هاي زيرزميني مي باشد، كاهش خواهد يافت.