ارزيابي زمين ساخت فعال بخش مركزي پانه فزاينده مكران ، جنوب خاوري ايران: مقايسه بررسي داده هاي صحرايي و مطالعات ريخت زمين ساختي

اين پژوهش مطالعات صحرايي و زمين ريخت­ساختي را بر روي راندگي هاي قصرقند و كهوركان، در بخش خاوري پانه فزاينده مكران در جنوب خاوري ايران، به منظور بررسي ميزان فعاليت زمين­ساختي مورد استفاده قرار داده است. فعاليت امروزي زمين­ساخت يك منطقه بر روي توپوگرافي و مناظر سطحي زمين تاثيرگذار است و به همين دليل تجزيه و تحليل شاخص هاي ريخت­شناختي بر روي شاخص هايي همچون پيشاني كوهستان (Smf)، فرازسنجي (Hi) و گراديان طولي رود (Sl) براي بررسي فعاليت نسبي راندگي هاي ذكر شده، مورد استفاده قرار گرفت. از طرفي مطالعات و مشاهدات صحرايي در شناخت هر چه بهتر نوع فعاليت گسل و تشخيص فعاليت نسبي آن بر اساس تاثيرگذاري گسل بر جديدترين واحدهاي سنگي مورد توجه قرار گرفته است. اندازه گيري و مشاهدات صحرايي ساز و كار گسل قصر قند با راستاي خاوري-باختري را در تمام طول خود عملكرد يكسان راندگي نشان داده است. اين گسل با شيب به سمت شمال باعث قرار گيري توربيدايتهاي اليگوسن در فراديواره بر روي رسوبات عموما سست و نرم ميوسن در فروديواره شده است. راندگي بر روي رسوبات كواترنري در بخش خاوري گسل حاكي از فعاليت امروزي بالاي اين بخش از گسل است. در تناقض، تجزيه و تحليل شاخص هاي ريخت­شناختي تاكيد بر فعاليت بالا در سراسر گسل و حتي بخش باختري دارد. بررسي هاي انجام شده حاكي از تغيير رخساره رسوبات در فراديواره راندگي از خاور، شيلي، به باختر، ماسه سنگي، است. اين تغيير رخساره باعث تغيير در مقاومت سنگ در برابر فرسايش و در نتيجه تغيير در توپوگرافي و تاثير بر رفتار شاخص هاي ريخت­شناختي در طول گسل شده است.