برآورد تأثير كاهش يارانه‌‌هاي بخش كشاورزي بر توليد و اشتغال آن

Estimating the Effect of Reduction in Agricultural Subsidies on Production and Employment

در این مقاله، تأثیر كاهش یارانه‌‌های پرداختی به بخش كشاورزی بررسی شده است. بر این اساس ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1385 ایران با ابعاد 78×78 به عنوان چارچوب مدل تحلیلی تدوین شد. از آنجا كه میزان یارانه‌‌های پرداختی در بخش كشاورزی ایران بر اساس معیار كلی حمایت (TAMS) بیش از میزان تعیین شده توسط سازمان تجارت جهانی است، لذا در صورت درخواست عضویت ایران در این سازمان، می باید یارانه‌های ایران طی دوره ده ساله و هر سال به میزان 13 هزار و 600 میلیارد ریال كاهش یابند. بر این اساس در این مطالعه، كاهش این مبلغ از یارانه‌ بخش كشاورزی بررسی شد. نتایج نشان می‌دهد كه در اثر این تكانه، تولید ناخالص داخلی اقتصاد بیش از 57 هزار میلیارد ریال كاهش خواهد یافت. یكی از اثرات مهم كاهش یارانه‌های بخش كشاورزی، تأثیر آن بر كاهش تولید این بخش و در نتیجه، كاهش اشتغا‌لزایی آن می‌باشد، به طوری كه در اثر این تكانه، اشتغال این بخش به میزان 86 هزار نفر كاهش خواهد یافت. 

This paper investigates the effect of reduction in agricultural subsidies in Iran. To this end, the social accounting matrix (SAM) as an analytical model is developed with dimensions of 78 × 78 for the year 2006. Since the amount of subsidies paid to the agriculture sector, based on Total Aggregate Measurement of Support (TAMS), is higher than amount set by the World Trade Organization, hence, in the case of applying for membership of Iran in this organization, Iran should reduce subsidies during a 10-year period, annually by reduction as much as 13600 billion Rials. This paper studies the reduction in agricultural subsidies by 13600 billion Rials. The findings indicate the reduction in gross domestic product (GDP) by more than 57000 billion Rials. One main effect of reduction in agricultural subsidies relates to reduction in output and employment, in such a way this shock results in reducing number of agricultural employees by 86000 people.