تحليل پيامدهاي گردشگري روستايي بر توسعه (مطالعه موردي كندوان)

امروزه گردشگري روستايي از بخش هاي مهم در فعاليت هاي روستايي به شمار مي رود كه به عنوان راهكاري در جهت توسعه نواحي روستايي محسوب مي شود مقاله حاضر نيز به بررسي كاركرد گردشگري روستايي در ايجاد اشتغال ساكنين و نيز توسعه روستاي كندوان در ارتفاعات سهند استان آذربايجان شرقي كه در 52 كيلومتري جنوب غربي شهر تبريز است مي پردازد. روش كار به صورت ميداني بوده و اطلاعات از طريق پرسشنامه و همچنين مشاهدات نگارندگان از اين روستا و با استفاده از مطالعات اسنادي و كتابخانه اي گردآوري شده است كه تجزيه تحليل يافته ها و ارزيابي فرضيات از روش SPSS بوده و ضريب آلفاي كرونباخ 0457 براورد شده است كه در نتيجه آزمون انجام شده هيچ يك از سوالات حذف نشدند. با توجه به آزمون خي دو در فرضيه اول و دوم پژوهش كه به ترتيب برابر 48/4 و 95/14 مي باشد مي توان دريافت كه گردشگري هم در توسعه روستاي كندوان و هم در بهبود وضعيت اقتصادي خانوار هاي اين روستا تأثير به سزايي داشته است كه مي توان به پيامد هايي از جمله ايجاد اشتغال، تعامل فرهنگي، بهبود محيط زيست و بهبود توجه دولت به منطقه و همچنين جلوگيري از مهاجرت روستايي اشاره كرد. ولي با اين حال مي توان به ايجاد كمپ هاي اقامتي و استراحتي كم هزينه به منظور افزايش تعداد شبهاي اقامت براي قشر هاي مختلف مردم و نيز رعايت ظرفيت تحمل گردشگري منطقه به منظور جلوگيري از آسيب هاي زيست محيطي روستاي كندوان به خصوص در نيمه اول سال تمركز كرد.