تعريف جديد از تبليغات ديني اسلامي

«تبليغات اسلامي: بهره گيري كم و بيش عمدي، نظام مند و طراحي شده از نمادها به تأسي از رفتارهاي منبع ارتباطي كه توسط فنون ارتباطي مناسب با هدف ايجاد، تحكيم و تغيير عقايد، ارزش ها و در نهايت رفتار ديني افراد انجام مي شود.» به تأسي از رفتارهاي منبع ارتباطي» مهمترين ركن و تفاوت تبليغات اسلامي با ديگر تبليغات در «همسويي و يكساني عمل مبلغ با محتواي تبليغ شده» است. به عبارت ديگر شايد در تبليغات هاي ديگر (تجاري و سياسي) مبلغين با محتواي تبليغات ارتباطي نداشته باشند و هيچ خللي نيز در تبليغات آنها ايجاد ننمايد اما در تبليغات اسلامي مخاطبان با توجه به اعمال و رفتار مبلغين در صدد دروني سازي پيامهاي تبليغي برمي آيند. اين مقوله در ادبيات ارتباطي تحت عنوان «اعتبار» آورده مي شود. استفاده از «فنون ارتباطي» به جاي «تلقين و تكنيك هاي رواني»؛ وجه مميز ديگر تبليغات اسلامي است. علت استفاده از فنون ارتباطي، حوزه و گستره وسيع تر آن به نسبت «فنون تبليغات» است. در خيلي از مواقع مبلغ اسلامي نياز به تبليغ ندارد بلكه با اطلاع رساني و آموزش نيز مي تواند دانش، عقيده و رفتار ديني مورد نظر را در مخاطبان خود ايجاد نمايد و هيچ نيازي به «تلقين پيام هاي ديني» خود نيز ندارد. مضاف بر اين كه آيات و احاديث نيز تلقين را توصيه نمي كنند.