مطالعه شهرهاي هوشمند و امكان اجرا و توسعه آن ها در ايران

شهر پديده اي پيچيده و پويا است كه در گذر زمان همواره دچار تغيير و تخولات بسياري شده است. با پيشرفت علم و تكنولوژي اختياجات بشر نيز افزايش مي يابد كه خود سبب نياز به دسترسي سريع تر و آسان تر به امكانات شهري و شهروندي مي گردد. در هزاره سوم، فن آوري اطلاعات به عنوان عمده ترين محور تحول و توسعه در جهان منظور شده و دستاوردهاي ناشي از آن چنان با زندگي مردم عجين گرديده است كه بي توجهي به آن، اختلالي عظيم در جامعه و رفاه و آسايش مردم به وجود مي آورد. بنابراين نقش كليدي فن آوري هاي نوين اطلاعات و ارتباطات را در عرصه هاي اقتصادي، اجتماعي و سياسي نمي توان ناديده گرفت. امروزه شهر هوشمند و شهر الكترونيك به عنوان راهكار بي بديل حل معضلات شهري مورد توجه شهرسازان و مديران شهري واقع شده است. شهر هوشمند سبك جديدي از شهرهاست كه رشد پايدار و طراحي شده بسراي تشويق فعاليت هاي سالم اقتصادي ارايه مي دهد كه در حالي كه كيفيت زندگي ساكنان خود را بهبود مي دهد، بار محيط زيست را كاهش مي دهد. از طرفي شهر مي تواند فرصت هاي بسيار خوبي ايجاد كند تا بسياري از سامانه ها و شبكه ها را ادغام كند و با اقتصادي نمودن فعاليت ها، به دليل وجود توانايي هاي مختلف و گسترده ساكنان شهر نقش حياتي در حركت به سمت اقتصاد دانش بنيان ايفا مي كنند. اين به معني وجود يك استخر متمركز و مملو از دانش در درون شهرها است كه مي تواند منجر به توسعه اقتصادي شب بود. بنابراين هدف اصلي از مقاله حاضر، بررسي نقاشي شهر هوشمند و خدمات شهرهاي الكترونيك جهان به شهروندان و نيز وضعيت ايجاد شهرداري هاي الكترونيكت ايران مي باشد.