بررسي اثرات ناشي از آب شيرين كن هاي صنعتي بر اكوسيستم آبي خليج فارس

دسترسي به آب شيرين به عنوان يك معضل جهاني تلقي مي­شود. نزديك به 54/96 درصد كل منابع آب كره زمين را آب شور و مابقي آن يعني 53/2 درصد را آب شيرين تشكيل مي­دهد. با توجه به كمبود منابع آب شيرين، در سال­هاي اخير نمك زدايي آب دريا به يك صنعت مهم تبديل شده است. اين مشكل در مناطق خشك كه با پديده خشكسالي مواجه هستند جدي­ تر خواهد بود. آب و هواي بيش از حد خشك خليج فارس اين منطقه را با كمبود آب مواجه ساخته است. از چندين دهه گذشته، نمك زدايي از آب دريا به عنوان يك منبع قابل اعتماد براي تامين آب مورد نياز ساكنين سواحل آن مورد استفاده قرار گرفت. اما اخيرا نگراني ­هايي در مورد افزايش ورود آب شور به دريا و افزايش مصرف انرژي و مشكلات زيست محيطي ناشي از استفاده از آب شيرين كن­ هاي صنعتي بر اكوسيستم خليج فارس مطرح است. در اين مطالعه با استفاده از مدل DPSIR به تجزيه و تحليل وضع موجود پرداخته شده است و در پايان راهكارهايي در خصوص كاهش اثرات ارايه گرديده است.