بررسي و درمان سوراخ شدگي مري با توجه به اندوسكوپي پيشرفته: آيا ترميم يا جراحي هنوز مناسب است؟

?Management of esophageal perforation in the endoscopic era: Is operative repair still relevant

پيش زمينه: با پيدايش الگوهاي درماني جديد براي سوراخ شدگي مري، بررسي و درمان اين بيماري پر عارضه در حال تغيير است. ما تجربيات خود را به منظور بررسي درمان هاي نوين و پيامدهاي سوراخ شدگي مري با تمركز بر بيماراني كه از طريق جراحي ترميم شدند، بازبيني نموديم. روش ها: بازبيني گذشته نگري از تمامي سوراخ شدگي هاي مري در فاصله زماني بين آگوست 2003 و ژانويه سال 2016 انجام شد. يافته ها: مجموع 48 بيمار شناسايي شدند كه شامل 19 مورد (40٪) آسيب ناشي از درمان، 18 مورد (38٪) سوراخ شدگي خودبه خودي و 11 مورد (23٪) عوامل ناشي از تروما/ جسم خارجي بود. در 63٪ از بيماران محل سوراخ شدگي مري ديستال بود و در 60٪ از بيماران فاصله زماني ميان سوراخ شدگي و درمان كمتر از 24 ساعت بود. درمان غيرجراحي در 18 نفر (38٪) و ترميم جراحي در 30 نفر (ترميم اوليه با جراحي = 20 نفر، درناژ = 4 نفر، ازوفاژ كتومي = 6 نفر) انجام شد. در موارد سوراخ شدگي هاي ناشي از درمان و تروما احتمال درمان به صورت غيرجراحي بيشتر بود (68٪)، در حالي كه تمامي سوراخ شدگي هاي خودبه خودي با مداخله جراحي درمان شدند. هيچ عارضه يا مرگ و ميري در گروه غير جراحي وجود نداشت و ميزان مداخله مجدد تنها در 5 ٪ موارد وجود داشت. در گروه جراحي، عوارض در 10 بيمار (33٪)، مداخله هاي مجدد در 13 بيمار (43٪) و مرگ و مير در 2 بيمار (7٪) رخ داد. نتيجه گيري: مطالعه ما به اهميت علت سوراخ شدگي در زمان تشخيص و برنامه ريزي براي درمان، با موفقيت درمان غيرجراحي با انتخاب دقيق بيماران را آشكار مي سازد. به علاوه، ترميم جراحي در بيماران عفوني با پيامدهاي عالي همراه بود و بايد در مطالعات آتي در زمينه بررسي و درمان از طريق رويكردهاي اندوسكوپي به عنوان استاندارد براي مقايسه به كار رود.