خودآموزي متخصصان داخلي: دسته بندي و تشخيص ديابت

Classification and Diagnosis of Diabetes

مقاله اي كه پيش رو داريد به بررسي جديدترين يافته ها در زمينه دسته بندي علل ديابت و همچنين روش هاي تشخيصي ديابت مي پردازد. ديابت به عنوان يك معضل سلامت كه با وجود پيشرفت علم، همچنان شيوع روزافزوني دارد موضوع بسياري از مطالعات مراجع پزشكي ميباشد و لذا هر ساله اطلاعات جديدتري درباره نحوه تشخيص و درمان مناسب آن منتشر مي شود. با مطالعه اين مقاله ميتوانيد جديدترين اطلاعات در مورد تقسيم بندي و تشخيص انواع مختلف ديابت را به دست آوريد. در طي 3 دهه اخير با توجه به پيشرفت علم پزشكي شيوع بسياري از بيماري هاي واگيردار كاهش يافته و حتي بعضي ريشه كن شده اند ولي در عوض شيوع بسياري از بيماري هاي غير واگيردار به دليل روند صنعتي شدن شهرها و تغيير شيوه زندگي افزايش يافته است. از اين جمله مي توان به ديابت قندي اشاره كرد. ديابت به عنوان يك اختلال مزمن و پيچيده سيستميك، عوارض ناتوان كننده و مرگ ومير زيادي را سبب مي شود و به اين دليل مورد توجه بسياري از محققان پزشكي قرار دارد. شيوع جهاني ديابت حدود 10/5 درصد حدس زده مي شود. اين رقم در ايران به بيش از 11/5 درصد مي رسد و حتي در بعضي از استانهاي جنوبي كشور بالاي 20 درصد گزارش شده است و البته بايد خاطرنشان كرد كه حدود 40 درصد افراد مبتلا، از بيماري خود آگاه نيستند. اين مسئله اهميت تشخيص زودهنگام بيماري ديابت به ويژه در طي برنامه غربالگري گروه هاي در معرض خطر را گوشزد مي كند. مطالعات متعدد برپايه فيزيوپاتولوژي ديابت نوع 2 مشخص كرده كه سن بالا، اضافه وزن و چاقي، پرفشاري خون، ديس ليپيدمي، سابقه خانوادگي ديابت در فاميل درجه يك، و بعضي از نژادها مثل نژاد آسيايي زمينه ساز بروز ديابت محسوب مي شوند و لذا غربالگري اين گروه ها به منظور يافتن افراد مبتلا به ديابت شناخته نشده و يا در مرحله پيش ديابت براي كنترل هر چه سريع تر سير بيماري از اهميت زيادي برخوردار است. ديابت، از بدو تولد تا كهنسالي احتمال بروز دارد و با توجه به پيشرفت هاي اخير در زمينه نحوه بيماري زايي ديابت، تقسيم بندي هاي علل آن تغييرات زيادي كرده است (pathogenesis) و انواع جديدي مانند ديابت منوژنيك و ديابت به دنبال پيوند توصيف گرديده اند. بالطبع شيوه درماني هر يك هم متفاوت خواهد بود. اما در بحث درمان، در طي سال هاي اخير تعداد نسبتاً زيادي از كارآزماييهاي باليني به بررسي اثربخشي داروها در اين بيماري پرداخته اند و هر ساله تعداد بيشتري از داروهاي ضد ديابت با مكانيسم اثرهاي مختلف به دنياي پزشكي ارائه مي شوند. در انتها بايد خاطرنشان كرد كه با وجود پيشرفت سريع علم، و با توجه به پاتوفيزيولوژي خاصي ديابت نوع 2 هنوز نقاط مبهم زيادي در زمينه شناخت و درمان اين بيماري پيش رو مي باشد.