مدل دلزدگي زناشويي در ارتباط با الگوي ابعادي ارتباط با خدا، كنترل فكر و زبان

اين مطالعه با هدف بررسي مدل دلزدگي زناشويي در ارتباط با الگوي ابعادي ارتباط با خدا، كنترل فكر و زبان انجام شد. 350 نفر از دانشجويان متاهل مشغول به تحصيل در دانشگاه هاي آزاد و دولتي (93-1392) به روش نمونه گيري چندمرحله اي انتخاب و همبستگيِ بين آنها بررسي شد. ابزار پژوهش شامل دلزدگي زناشويي پاينز (1996)، الگوي سه بعدي رابطه انسان با خدا، مظاهري و پسنديده (1390)، توانايي كنترل فكر آلگرابل و مارتينز (2005) و كنترل زبان محقق ساخته بود كه روايي و پايايي پرسشنامه ها با استفاده از تحليل عاملي و ضريب آلفاي كرونباخ بررسي و از آزمون هاي مدل يابي معادلات ساختاري بهره گرفته شد. يكي از يافته ها اين بود كه الگوي ابعادي ارتباط با خدا، تنها به طور غيرمستقيم، از راه كاهش هر يك از «كنترل زبان» و «كنترل فكر»، پيش بيني كننده افزايش «دلزدگي زناشويي» است و نيز نشان داد كه مسيرِ مثلثِ «ايمانِ خدامحورانه» تنها از راه «افزايش كنترل زبان» و «كنترل فكر» مي تواند در جهت پيش بيني كاهش دلزدگي زناشويي موثر واقع شود.