«افق مهدوي» و تكوين چشم‫انداز «تمدن زمينه‫ساز» در آينده ايران اسلامي

امروزه بازطرح موضوع «تمدن اسلامي» در گفتمان و ادبيات انقلاب اسلامي ايران بر چه واقعيت تاريخي و عيني استوار است؟، به دغدغه علمي تبديل شده است. اين پژوهش، مي كوشد بخشي از اين مسئله را با رويكرد آينده پژوهي و مبتني بر روش «افق شناسي تاريخي» ايران اسلامي پاسخ دهد. در تاريخ هر ملتي، شناسايي افق ها، راه گشاي بررسي و ترسيم آينده آن ملت خواهد بود. ملت ايران با ترسيم افق مهدوي، خود را در مسير تكامل تاريخي قرار مي‫دهد كه به تمدني زمينه ساز ظهور مي انجامد. ايران اسلامي در كشاكش نگاه فعال و منفعل پديده ظهور، نگاه فعال را برگزيد و اين نگاه، رشد تاريخي ملت ايران را تا تحقق انقلاب اسلامي به همراه داشت. انقلاب اسلامي نيز با تداوم و خودآگاهي بخشي به اين افق گزيني تاريخي، توانست با ترسيم آينده مطلوب خود، يعني تكامل پيوسته و زمينه ساز ظهور به آينده محتمل آن با عنوان تمدن زمينه ساز دست يابد.