بررسي رابطه معنادار سياست گذاري فرهنگي،حفظ نظام سياسي و امام خميني (ره) بر پايه نظريه لاكاتوش

سياست گذاري فرهنگي و اجراي آن، همواره راهي بوده است تا نظام هاي سياسي آرمان و آرزوهاي خود را در قالب دستورالعمل هاي اجرايي به كنشگران اجتماعي منتقل سازند (تاريخچه)؛ اما پژوهشگران از بررسي روشمند علمي ابعاد اجرايي تاثير سياست بر فرهنگ، غفلت ورزيده اند (پيشينه). دراين ميان، تحليل آثار سياست هاي فرهنگي امام خمينيŠ بر پايه روش شناسي لاكاتوش، ناشناخته باقي مانده است (مسئله). ازاين رو، اين پرسش مطرح مي شود كه چگونه مي توان انطباق روش شناسي لاكاتوش بر سياست هاي فرهنگي امام خمينيŠ را نشان داد؟ و البته، حاصل اين انطباق چيست؟ (سئوال) گمان اين مقاله آن است كه الگوي لاكاتوش پاسخي روشن به اين پرسش مي دهد (فرضيه). اين نوشتار مي كوشد با كاربست الگوي لاكاتوش، به تبيين انطباق نظريه لاكاتوش (روش) و آثار امام خمينيŠ پردازد (هدف). نتيجه به دست آمده اين است كه هسته اصلي انديشه سياسي امام خمينيŠ داراي قابليت تطبيق با پژوهش هاي فلسفي معاصر است و حتي مي توان جمهوري اسلامي را نيز به منزله يك پروژه تحقيقاتي در نظر گرفت كه به شرط تعامل با نظريه هاي ديگر و افزودن بر غناي معرفتي و متافيزيكي خود، مي تواند به حفظ و استمرار خود بيش ازپيش كمك كند (يافته).