عوامل مؤثر بر رشد صادرات فرش و پيامدهاي اقتصادي آن در ايران قرن نوزدهم ميلادي

در قرن نوزدهم ميلادي با ايجاد تحول و دگرگوني در تجارت خارجي، فرش به يكي از كالاهاي عمده در صادرات ايران تبديل شد. ايجاد سرمايه­ گذاري و اتكا به نيروي انساني مستعد، در دسترس بودن مواد خام اوليه، بافت جمعيتي و جغرافياي اقتصادي ايران شرايط لازم براي توليد و صادرات فرش را در اين دوره مهيا كرد. از سويي گسترش مراودات تجاري، توسعه بازارهاي بين­ المللي و عرضه تقاضا براي اين كالا سبب شد، صنعت فرش مورد توجه اساسي قرار گيرد. مسأله اصلي در اين پژوهش بررسي تجارت فرش ايران در نيمه دوم قرن نوزدهم ميلادي (برابر با سيزدهم هجري) است.اين پژوهش با روش توصيفي وتحليلي و تبيين داده­ هاي آماري نشان داده است كه رشد توليد و تجارت فرش تأثيرآشكاري بر اقتصاد داخلي، تجارت خارجي و صادرات ايران داشته و در بهبود وضعيت اشتغال و جذب درآمد ارزي نيز نقش اساسي ايفا كرده است.

Following a shift in international trade during the 19th century, carpet became a significant item among Iran’s exports. Interest in new investments, existence of proficient manpower, availability of raw material, the economic geography and the population fabric of Iran paved the way for the production and exportation of Persian carpets and rugs during the period. Moreover, the expansion of trade relations, the development of international markets, and the increased demand for carpets shifted the focus of attention towards the Iranian carpet industry. The present study deals with Iran’s carpet trade in the second half of the 19th century. In a descriptive-analytical manner, and by means of statistical data, the present study shows that the growth of carpet production and trade in Iran has had significant effects on its domestic economy, foreign trade, and exportation, in a way that employment rate has improved, and the national income has increased in this country.