رابطه چند وجهي دين و سياست در نزد فلاسفه غرب تمدن اسلامي با تاكيد برابن رشد

مسلمانان از نخستين روزهاي حيات فلسفه، شاهد دغدغه فلاسفه در اصلاح جامعه اسلامي بوده اند (تاريخچه)؛ اما دغدغه ابن رشد در تحليل رابطه چندوجهي دين و سياست بر پايه فقه و فلسفه، مورد توجه جدي قرار نگرفته است (پيشينه)؛ ازاين رو، ابهام در وجوه چنين رابطه اي از نگاه ابن رشد، همچنان باقي است (مسئله) بنابراين، پرسش از «چگونگي نگاه ابن رشد در رابطه بين دين و سياست» پرسش اصلي و «ارائه الگوي پيوند دين و سياست بر پايه فلسفه و فقه از سوي ابن رشد» گمان اين مقاله را شكل داده است. (فرضيه) مقاله پيش رو مي كوشد با شيوه اسنادي با رويكردي تفسيري (روش) به تبيين مشكل اصلي جامعه اسلامي و عرضه راه حل آن از منظر ابن رشد اندلسي بپردازد (هدف). نتايج نوشتار پيش رو، اين است كه حلقه ارتباطي بين دين و سياست در نزد ابن رشد، همان فلسفه است؛ درنتيجه، رئيس مدينه فاضله، هم فيلسوف است و هم فقيه؛ همان گونه كه خود او فيلسوف ـ فقيه بود. همچنين در اين تحقيق بر اين نكته تاكيد مي شود: توجه به دو بُعد نظر و عمل، براي اصلاح يك جامعه لازم است؛ بنابراين، فقه به تنهايي و فلسفه به تنهايي، كارآمدي لازم جهت تحقق اين مهم را نخواهند داشت (يافته).