واكاوي وجوه تعاملي عرفان و سياست در انديشه هاي نجم الدين رازي

رابطه عرفان و سياست در انديشه سياسي اسلام، از گذشته هاي دور مطرح بوده است و برخي از عرفاي مسلمان، همچون نجم الدين رازي در حوزه سياست صاحب نظر بوده اند (تاريخچه). در اين راستا، آثاري از موافقان و مخالفان درباره رازي ارائه شده است؛ ولي هنوز جاي طرح مباحث جديد، احساس مي شود (پيشينه). با اين وصف، همچنان درباره چگونگي اين رابطه در ديدگاه انديشمندي چون رازي، اختلاف نظر وجود دارد! (مسئله) ازاين رو، در واكاوي رابطه عرفان و سياست در انديشه او، با اين پرسش مواجهيم كه چه رابطه اي ميان عرفان و سياست از ديدگاه وي وجود دارد (سئوال). گمان اين مقاله آن است كه رازي به ادغام عرفان و سياست قائل است و ازاين رو، به ارتباط وثيق عرفان و سياست و نسبت تساوي از نسب اربعه ميان اين دو رسيده است (فرضيه). مقاله حاضر با كاربست شيوه تحليلي ـ تفسيري (روش)، به دنبال نشان دادن اين ارتباط است (هدف). نتيجه به دست آمده اين است كه رازي دستيابي انسان به عرفان حقيقي، كمال معنوي، و سعادت دنيوي و اخروي را در گرو تدبير امور دنيوي يا همان سياست قرار مي دهد كه در راستاي عرفان يا همان حقيقت اسلام است (يافته).