نادرستي سقط جنين به لحاظ اخلاقي بر مبناي هديه بودن جنين از سوي خدا

سقط جنين يكي از مسائل مهم و پرچالش در اخلاق پزشكي است كه انديشمندان بسياري را متوجه خود ساخته است و موافقان و مخالفان بسياري به سود يا زيان آن استدلال كرده اند. فيلسوفان اخلاق با رويكردي فلسفي بدان پرداخته و بر اين مطلب اتفاق نظر دارند كه كشتن انسان بالغ كه شخص نيز به شمار مي آيد به لحاظ اخلاقي نادرست است اما در اينكه جنين نيز انسان يا شخص هست يا نه اختلاف نظر دارند. برخي از آنان جنين را از همان لحظه لقاح، انسان يا شخص دانسته و سقط جنين را نادرست مي دانند و برخي ديگر انسان يا شخص بودن جنين را قبول نداشته و كشتن (سقط كردن) آن را جايز مي دانند. اما علاوه بر رويكرد فلسفي با رويكرد الهيات اخلاقي نيز مي توان به اين موضوع پرداخت. متفكران مسلمان گرچه غالباً با رويكرد فقهي و حقوقي به مسئله سقط جنين توجه داشته اند ولي با رويكرد فلسفي و الهيات اخلاقي قرآن كمتر بدان پرداخته اند. از اين رو در اين مقاله سعي بر آن است كه به اين مسئله با رويكرد الهيات اخلاقي قرآن پرداخته و نادرستي سقط جنين به لحاظ اخلاقي با توجه به آياتي كه جنين را از همان لحظه لقاح، هبه اي محض و بدون عوض از سوي خداوند متعال به والدين مي دانند، نشان داده شود.