نقد و بررسي وحدت شخصي وجود بر اساس تقرير ملاصدرا

Critique of Mulla Sadra’s Version of “Individual Unity of Existence

ملاصدرا نظريه وحدت شخصي وجود را به عنوان راه حل نهايي خود در مسئله ربط كثير به واحد مي داند. در اين ديدگاه تنها وجود حقيقي، وجود حق تعالي است و باقي، ظهورات و نمودهاي حق تعالي به شمار مي آيند. اينجاست كه اصل عليت از بين رفته و اصل تشان جاي آنرا مي گيرد. در اين ديدگاه علت و معلول به وجود و ظهور تبديل مي شود و همه كثرات به عنوان نمود و ظهور وجود محض شناخته مي شوند. اين مقاله درصدد است نشان دهد كه اين نظريه علاوه بر نفي عليت و كثرت به عنوان دو اصل وجودشناختي در تفكر فلسفي،با برخي مشكلات فلسفي و كلامي ديگر نيز مواجه شده كه از جمله آنها اعتقاد به خلق مدام و نفي عليت اعدادي و انكار علم و پذيرش جبر فاتاليستي است . در نهايت چنين مي توان نتيجه گرفت كه جايگاه اين بحث به دليل غير عقلاني بودن آن در فلسفه نيست و لذا نمي توان ان را به عنوان راه حل عقلاني و فلسفي براي حل مساله ربط كثير به واحد لحاظ كرد و البته اين در حالي است كه ملاصدرا در ابتداي كتاب اسفار و شواهد اظهار مي دارد كه هنر من برهاني نمودن شهودات عرفاني است.

Mulla Sadra Presents "Individual unity of existence" theory as his final vision in discussion of the associating of the diversity to the Unite. In this view, the only actual existence is God and others are his manifestations. Here is where the "Cause and effect principle" violates and "dignity principle" supplants it. Cause and effect converts to existence and manifestation and all diversity are considered as manifestations and appearances of existence. In this paper, by studying negation of causality and diversity, which are essential for "Individual unity of existence", he confronts with certain philosophical and theological problems, including believing in continual creation, negation of preparatory causality, denial of science and accepting fatalistic determinism. Finally, we concluded that above mentioned view isn’t reasonable and has no position in philosophy and therefore it is not a rational means to solve the problem of the associating of the diversity to the Unite; although Mulla Sadra claims at the beginning of asfar and shavahed al- roboubiyah