بررسي غلظت ذرات قابل استنشاق در هواي داخل و خارج دو بيمارستان در شهر كاشان طي سال هاي 94-1393

Indoor and ambient air concentrations of respirable particles between two hospitals in Kashan (2014-2015

سابقه و هدف: به منظور كسب اطمينان از كيفيت هواي داخل بيمارستان و حفاظت از بيماران و كاركنان در مقابل بيماري ها بايد به محيط بيمارستان توجه ويژه نمود. هدف از انجام اين مطالعه تعيين ميزان غلظت ذرات قابل استنشاق در هواي داخل و خارج دو بيمارستان در شهر كاشان بود. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي-تحليلي از اسفند 1393 تا ارديبهشت 1394 انجام شد. غلظت ذرات PM2.5 وPM10 در هواي داخل و خارج دو بيمارستان به صورت چهار روز در هفته در بخش هاي اتاق عمل، اطفال و ICU2، با استفاده از دستگاه Grimm Monitor اندازه گيري شد. در مجموع 80 نمونه از هواي داخل و 40 نمونه از هواي خارج هر بخش از هريك از بيمارستان ها جمع آوري گرديد. نتايج: بيشترين ميزان ميانگين غلظت PM2.5 و PM10 در هواي داخل بخش ها به ترتيب 68/57±57/61 و 295/49±212/36 ميكروگرم بر متر مكعب بود. رابطه معني دار بين ميانگين غلظت ذرات PM2.5 و PM10 در هواي داخل و خارج بيمارستان ها ديده شد (0/05>P). هم چنين، غلظت ذرات PM2.5 و PM10 در همه بخش هاي مورد بررسي متفاوت بود (0/05>P). نتيجه گيري: غلظت ذرات قابل استنشاق در هواي داخل و خارج هر دو بيمارستان بالاتر از حد استاندارد 24 ساعته WHO (World Health Organization) و US-EPA (United States Environmental Protection Agency) بود. به كار بردن سيستم تهويه موثر مي تواند به كاهش غلظت ذرات و مناسب تر شدن كيفيت هواي داخل بخش هاي بيمارستان كمك نمايد.

Background: The hospital environment requires special attention to provide healthful indoor air quality for protecting patients and healthcare workers against the occupational diseases. The aim of this study was to determine the concentrations of respirable particles indoor and ambient air of two hospitals in Kashan. Materials and Method: This cross-sectional study was conducted during 3 months (Marth 2014 to May 2015). Indoor and outdoor PM10 and PM2.5 concentrations were measured four times a week in the operating room, pediatric and ICU2 (Intensive Care Unit) wards using a real time dust monitor at two hospitals. A total number of 480 samples (80 samples indoors and 40 outdoors) from wards were collected. Results: The highest mean PM2.5 and PM10 for indoors were determined 57.61± 68.57 μg m-3 and 212.36±295.49 μg m-3, respectively. The results showed a significant relationship between PM2.5 and PM10 in the indoor and ambient air of two hospitals (P<0.05). PM2.5 and PM10 concentrations were different in all of the selected wards (P<0.05). Conclusion: The respirable particle concentrations in the indoor and ambient air in both hospitals were higher than the 24-hours WHO and US-EPA standards. Thence, utilizing sufficient and efficient air conditioning systems in hospitals can be useful in improving indoor air quality and reducing the respirable particle concentrations.