تحليل محدوديت‌هاي ايمني و مكان‌يابي بهينه ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني با بهره‌گيري از سيستم اطلاعات جغرافيايي (مطالعه موردي: شهر رشت)

خدمات رساني به موقع و مطمئن توسط اين ايستگاهها مستلزم استقرار در مكانهاي مناسب است كه بتوانند بدون مواجهه با موانع شهري به امداد و ارائه خدمات ايمني اقدام نمايد. پژوهش حاضر با هدف تحليل وضع موجود خدمات ايمني و امداد و نجات در شهر رشت، به دنبال ارائه مكانهاي بهينه ايستگاههاي آتشنشاني در شهر رشت به منظور رفع نيازها و نواقص خدمات ايمني است. روش پژوهش توصيفي - تحليلي است و دادههاي مورد نياز علاوه بر مستندات رسمي، از بررسيهاي ميداني و داده هاي محلي فراهم شده است. جامعه آماري پژوهش، محدوده جغرافيايي خدمات شهري شهر رشت است و بنا بر سرشماري رسمي كشور در سال 1390 بالغ بر 951639 نفر جمعيت داشته است كه از نظر تعداد و توزيع ايستگاههاي آتشنشاني با مشكلاتي مواجه است. يافته هاي تحقيق نشان داد كه نخست، خدمات ايمني ايستگاههاي آتش نشاني وضع موجود، قادر به پوشش مناسب همه مناطق شهر رشت نيست. سپس، عوامل ميزان جمعيت، فاصله از ايستگاههاي آتش نشاني، فاصله از معابر اصلي، اراضي باير، فاصله از مراكز اضطراري در تعيين مكان پايگاه هاي آتش نشاني و نيز در تحليل وضع موجود اين ايستگاهها مؤثر بوده است. در نهايت بر اساس وزندهي معيارها با استفاده از سيستم مطالعات جغرافيايي مكانهاي مناسب جهت احداث ايستگاههاي آتشنشاني در سه اولويت مشخص گرديد.