اعتبار ساختاري و همزمان مقياس درك فشار كار بدني تصويري (OMNI) در افراد نوجوان ناشنوا هنگام فعاليت زيربيشينه و درمانده ساز

Constructual and concurrent validity of analog perceived exertion scale (OMNI) during submaximal and exuastive activity in deaf adolescents

زمينه و هدف: وضعيت برنامه ايمن ورزشي، به توانايي فيزيولوژيكي و انگيزه افراد وابسته است. در اين زمينه، برآورد مولفه شدت كار بر پايه مقياس هاي روان تني به ويژه در برنامه ريزي فعاليت هاي ورزشي بچه هاي ناشنوا حايز اهميت است. روش تحقيق: 24 نوجوان ناشنوا با شاخص توده بدني 3/5±19/9 كيلوگرم بر مجذور قد به متر و نارسايي شنوايي بالاتر از 80 دسي بل، پروتكل بيشينه كارسنجي را به همراه آناليز گازهاي تنفسي با روش مقياس هاي درك فشار كار كلامي (BORG10) و تصويري (OMNI)، داوطلبانه اجرا كردند. يافته ها: دو مقياس BORG10 و OMNI هنگام فعاليت ورزشي درسطوح كار زير بيشينه (0/002=r=0/73، p) و درمانده ساز (0/001=r=0/91، p)، همبستگي بالايي را نشان داد. اعتبار همزمان مناسبي از جنبه وابستگي ميان اين دو مقياس روان تني با متغيرهاي تهويه دقيقه اي (0/45 و 0/41=r)، اكسيژن مصرفي (0/45 و 0/13=r) و درصد ضربان قلب ذخيره (0/38=r) هنگام فعاليت ورزشي زير بيشينه مشاهده شد (0/05≥p). نتيجه گيري: به دليل مشكل برقراري تعامل بچه هاي ناشنوا با محيط اجتماعي بويژه هنگام فعاليت هاي بدني، هر دو مقياس تصويري و عددي درك شدت كار بدني براي تنظيم تكاليف فيزيكي روزانه اين بچه ها، از اعتبار ساختاري مناسب برخوردارند. با اين حال، مقياس تصويري شدت كار هنگام فعاليت ورزشي هوازي نزديك بيشينه و درمانده ساز كار آمدتر است و مي تواند براي مربيان ورزش هنگام شركت هدفمند بچه هاي ناشنوا در برنامه ريزي فعاليت هاي بدني هنگام اوقات فراغت يا مسابقات ورزشي قابل استفاده باشد.

The conditions of a safe exercise program, depends on the physiological and motivational abilities of individuals. Furthermore, the estimated prominent component of the intensity of physical activity is very important, especially for deaf children. Materials and Methods: 24 deaf adolescences aged 12 to 18 years, with a hearing impairment greater than 80 DB, and a mean BMI of (19.9 ± 3.5 Kg/m2), voluntarily performed the aerobic maximal protocol along with analysis of respiratory gases with the verbal BORG10 and visual OMNI perceived exertion scales. Results: Construct validity showed a significant correlation between BORG10 and OMNI scales during submaximal ergometery (R=0.73, P=0.002), and high significant correlation also found during an exhaustive exercise (R=0.91, P=0.001). on the other hand, moderate correlation was observed for accectable concurrent validity with respet to relationship among two the psychosomatic scales and physiological indexes (HRR, VO2, VE) during the submaximal ergometery. Conclusion: Because, to communicate and interaction problems in deaf children with the social environment especially during a physical activity, both analog and numerical Perceived Exertion scales have optimization construct validity to adjust the various daily physical tasks. Visual Perceived Exertion Scale is also more efficient during an exhaustive and relatively maximal aerobic ergometery and can be used during attending targeted deaf children to develop physical activity during leisure time or sports events planning for coaches.