عوامل موثر بر وضعيت مكانيزاسيون اراضي كشاورزي (مطالعه موردي شهرستان نيشابور)

پايين بودن هزينه استفاده از ماشين در مقابل استفاده از نيروي كار، كيفيت مطلوب تر عمليات و محصولات حاصل از آن و مديريت سهل تر ماشين آلات، مكانيزاسيون را جزئي جداناپذير از كشاورزي نموده است. در اين تحقيق عوامل موثر در وضعيت بهينه مكانيزاسيون و مديريت آن در منطقه شامل: شاخص هاي سطح و درجه مكانيزاسيون، نظام بهره برداري از زمين و ماشين، ويژگيهاي اقتصادي، اجتماعي و فردي كشاورزان و مشكلات و موانع موجود در استفاده از تكنولوژي مكانيزاسيون مورد بررسي و شناسايي قرار گرفت. بين متغيرهاي ميزان تحصيلات زارعان، تعداد افراد خانوار، نوع و ميزان مالكيت ماشين آلات، سطح زير كشت، عملكرد محصولات، دفعات شركت در كلاس هاي ترويجي، ارتباط اجتماعي، رضامندي، مهارت فني و استفاده مطلوب از ماشين آلات در دسترسي و درجه مكانيزاسيون واحد زراعي رابطه مثبت و معناداري وجود داشت. بين متغيرهاي سن و ميزان كمك اعضاي خانواده با درجه مكانيزاسيون واحد زراعي رابطه معكوس و معناداري برقرار بود. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چند متغيره به روش گام به گام نيز نشان داد كه 80 درصد از تغييرات متغيير وابسته توسط متغيرهاي مستقل وارد شده در معادله رگرسيوني شامل شركت در كلاس هاي ترويجي، مهارت فني، افزايش حداقل فاصله قطعات و اندازه قطعات واحد زراعي پيش بيني گرديد.