بررسي رابطه بين رفتار مدير به عنوان مربي با تمايل بر ترك خدمت كاركنان: با تبيين نقش ميانجي نگرش هاي شغلي

امروزه پارادايم مدير به عنوان مربي يا مربي گري مديريتي به گفتمان جديدي در حوزه مديريت منابع انساني تبديل شده است. با توجه به مزايايي كه مربي گري مديران بر نگرش هاي شغلي و رفتاري كاركنان دارد، سازمان ها و شركت هاي زيادي تشويق شده اند در راستاي نهادينه نمودن اين سبك مديريتي تلاش نمايند. بر همين اساس، هدف از انجام اين تحقيق بررسي رابطه رفتار مدير به عنوان مربي بر تمايل به ترك خدمت كاركنان به طور مستقيم و همينطور به طور غيرمستقيم از طريق نگرش هاي شغلي كاركنان شامل رضايت شغلي، تعهدسازماني و هويت سازماني است. جامعه آماري اين تحقيق شامل كاركنان ستاد وزارت راه و شهرسازي مي باشد كه 500 نفر به روش نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه آماري تحقيق انتخاب شده اند. براي آزمون فرضيه ها از رويكرد مدل سازي معادلات ساختاري استفاده شده است. نتايج تحليل داده ها نشان داد كه رفتار مدير به عنوان مربي تاثير مستقيم بر نگرش هاي شغلي و كاهش تمايل به ترك خدمت دارد. همچنين، نتايج نشان داد كه بين تعهد و هويت سازماني با كاهش تمايل به ترك خدمت كاركنان رابطه منفي و معناداري وجود دارد، ولي بين رضايت شغلي وتمايل به ترك خدمت رابطه معناداري وجود ندارد.