پويايي رابطه ريسك- بازده در بازار سهام ايران: شواهد جديد با به‌كارگيري الگوي GARCH-JUMP

ادبيات مرسوم رابطه بين بازدهي انتظاري و واريانس شرطي آن را مثبت ارزيابي مي‌كنند، اما يافته‌هاي تجربي حاكي از وجود رابطه ثابت و مشخص بين اين دو نيست. ادبيات اخير با تجزيه ريسك، شواهد جديدي را در اين خصوص ارايه كرده است. در اين راستا، در مطالعه حاضر، نقش ويژگي‌هاي مشخص قيمت دارايي‌هاي مالي از جمله نوسانات شرطي متغير با زمان و جامپ در رابطه بين ريسك و بازده سهام در بازار سهام تهران بررسي شده است. براي اين منظور، از مدل ARJI-GARCH كه به‌طور كارآ دربردارنده اين دو ويژگي است، استفاده شده و نتايج به‌دست آمده با دو الگوي ساده‌تر، يعني GARCH-M و GARCH-JUMP كه اولي تنها واريانس شرطي و دومي هر دو ويژگي را شامل مي‌شود (با اين تفاوت كه احتمال وقوع جامپ در طول زمان ثابت است)، مقايسه شده است. نتايج برآورد اين الگوها براي داده‌هاي روزانه شاخص كل بازار بورس تهران طي دوره زماني 6/7/1376 تا 2/12/1393 دلالت بر معناداري جزء جامپ دارد، به‌طوري كه ريسك بازده سهام ايران هر دو جزء تغييرات ملايم و رويدادهاي شوك‌گونه و جامپي را شامل مي‌شود و از‌اين‌رو، مدلGARCH-M سنتي به تنهايي براي بررسي رابطه ريسك و بازده در بازار سهام ايران مناسب نيست. همچنين در تجزيه‌و‌تحليل پاداش ريسك متغير با زمان، مشاهده شد كه در كوتاه‌مدت تنها ريسك ناشي از وقوع جامپ معنادار است.