نقش صنايع دستي در اقتصاد گردشگري روستايي مورد: روستاهاي كوهپايه اي شهرستان بهشهر

تحولات اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جهان طي سده ­هاي اخير به ويژه در زمينه­ي افزايش جمعيت، گسترش شهرنشيني، توسعه راه ­هاي ارتباطي، افزايش اوقات فراغت و بهبود رفاه اجتماعي، منجر به توسعه ­ي گردشگري شده است. در اين ميان، گردشگري روستايي جزئي از صنعت گردشگري است كه مي­توان نقش عمده­اي در توانمندسازي مردم محلي و تنوع ­بخشي به اقتصاد از طريق رونق صنايع دستي و صنايع بومي ­- محلي با ساير بخش ­هاي اقتصادي ايفا نمايد. هدف از اين تحقيق بررسي و تحليل نقش صنايع دستي در رشد اقتصاد گردشگري روستايي است. روش تحقيق به صورت پيمايشي و توصيفي- تحليلي بوده است، گردآوري اطلاعات به صورت اسنادي و ميداني از طريق پرسشنامه در قالب طيف ليكرت انجام شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه اقتصاد گردشگري در نواحي روستايي شهرستان بهشهر بر درآمدزايي، اشتغال­زايي توسعه صنايع بومي - محلي اثرگذار بوده است. همچنين رشد و گسترش صنايع دستي نقش موثري در اقتصاد گردشگري روستايي برجاي نهاده و در بين روستاها، كياسر بيشترين تاثيرپذيري از رشد اقتصادي صنايع دستي درجذب گردشگر را به خود اختصاص داده است.