ارث و وصيت ؛حق؟ ياحكم؟

نگاه غالب درنطام حقوقي ايران درباره ي ارث ووصيت اين است كه آن ها راازاحكام مفروض نموده ودرنتيحه هرگونه اثر گذاري اراده رادرموضوعاتشان مردودپنداشته اند؛درحالي كه دراين پژوهش به تحقيق ثابت شده است كه اين دونهاد ازجنس حقوق وهمانند ديگرموضوعات حقوق مدني داراي احكامي هستند كه جهت اتيان وپاس داشت مطلوبات آن ها تقنين گرديده است. براساس پژوهش و كاوش در لايه هاي عميق فقهي و حقوقي دراين پژوهش اين فرضيه ارايه و متقن شده است كه موضوع و متعلق دو نهاد مزبور، حق ارث بري و حق ارث دهي است ،و موجوديت حقوقي آن ها به لحاظ حكمت وعلت تشريعي ،در جهت پاسداشت حقوق اشخاص در برخورداري ازتركه و نيز مديريت ارث بري و ارث دهي(وصيت )در حوزه ي مقررات و مفروضات شرعي و قانوني است؛از اين روي اين دو نهاد داراي ارتباطات بسيار نزديك ماهيتي، موضوعي و كاربردي هستند و بر يك ديگراثر گذارو از هم ديگر متأثرمي باشند؛درنتيجه اراده مي تواند (همانند سايرحقوق بامراعات حقوق ديگران)به عنوان عنصري اثرگذاردرموضوعات ومتفرعات اين دو نهاد حقوقي درحقوق زنده واجرايي مورد پذيرش قرار گيرد.