بررسي تطبيقي وجوه نوستالژي در دو بومي‌سرودة آدورون و مِشِي نازي

A survey on nostalgic elements in two local poems of “ Adoravon” and “Meshey Nazi”

شعر بومي يكي از جلوه‌گاه‌هاي فرهنگيِ هر قومي است. در اين‌گونه سروده‌ها ، شاعر تلاش مي‌كند آنچه را كه با زبان رسمي قادر به افادة آن نيست، به وسيلة زبان و گويش محلي خاص خود به شعر درآورد .دو بومي سرودة «آدورون» اثر جانعلي خاوند و « مِشِي نازي» سرودة طهماسب بدرود كه هر دو به گويش رودباري سروده شده‌اند، آيينة تمام نماي فرهنگ مردم جنوب كرمان هستند. هر دو سروده بازتاب رجعت حسرت بار شاعر به روزگار گذشته با بهره‌گيري از گويش محلي ويژة قوم خويش است. اين دو منظومه اگرچه در يك زمان سروده نشده‌اند ، اما محدودة زماني تقريباً يكساني را درنظر دارند. در اين پژوهش تلاش مي‌شود مؤلفه‌ها و نيز دليل نگاه نوستالژيك اين دو شاعر به عناصر فرهنگيِ جامعه‌اي كه در آن زيسته اند، بررسي شود. به همين منظور ، مفاهيم نوستالژيك دو منظومه زير دو عنوان كليِ خاطرة فردي و جمعي مورد تحليل و مقايسة تطبيقي قرار گرفته است. بررسي اين مقاله نشان مي‌دهد كه هر دو شاعر دربهره‌گيري از مؤلفه‌هاي نوستالژي اشتراك دارند و از اين مؤلفه‌ها به عنوان ابزاري براي مقابله با پديدة تجدد بهره مي‌گيرند؛ اما ميزان و نحوه كاربرد عناصر فرهنگ‌عامّه در دو منظومه ، تفاوتهايي دارد.

Local poetry is one of the ethnic and cultural expression of any nation. Two native poems "Adoravon" by Jan ali Khavand and “ Meshey Nazi” by Tahmasb Bedroud, which are in Roudbari dialect of Persian language respectively, are the full mirrors of popular culture of nations residing in Kerman. Both poems reflect a nostalgic throwback of the poet to the old days. . In this study we try to show the components of their nostalgic regards to cultural elements of society in which they have lived. To this purpose, nostalgic concepts of this poems, under two general titles of individual memory and collective memory has been analyzed. Review of this paper shows, despite the common benefit of both poet in nostalgic components, amount, style and practical purposes of folklores elements in two poems are different.