رابطه استضعاف زنان و ورود آنان به بهشت؛ بررسي سندي و تحليل متني حديثي در جوامع اماميه

Relation between the destitution of women and their entry to heaven; documentary review and textual analysis of narratives in Emamieh collections

آموزه هاي ديني مهم ترين كمال انساني را نزديكي به خداوند و دست يافتن به ايماني ناب، قرب الهي و رسيدن به رستگاري دانسته و در پيمودن اين مسير، ميان زن و مرد تفاوت قائل نشده است. با اين حال، وجود متونيكه توان زن را در رسيدن به حقيقت ايمان، ناقص مي داند يا زنان را ناتوان از درك معارف ديني معرفي مي كند، با اصل پيش گفته ناسازگار است. از جمله اين موارد، حديث «اكثر اهل الجنَه مِن المستضعفين النساء...» است كه دربرخي از منابع كهن از جمله من لا يحضره الفقيه يافت مي شود.گذشته از بحث سندي، برداشت هاي گوناگون و احياناً نادرستي از اين روايت ارائه شده است. اين نوشتار مي كوشد ضمن بررسي منابع روايت، دلالت آن را نيز مورد مداقه قرار دهد. اين مقاله كه با روشي توصيفي ـ تحليلي نوشته شده است، در پايان به اين نتيجه دست يافته كه مقصود از مستضعفين، كساني هستند كه امكان رشد و تعالي از آنان سلب شده و راهي براي فرار از آن نداشته باشند.

Religious recommendations present the most important human perfection as approach to Allah, to gain access to purified belief, approach to the Lord and felicity, and in this way, there is no difference between man and woman . By the way, the existence of some texts which shows woman ability to gain access to real belief is incomplete or nominates the woman disability to understand religious learning is incompatible to said bases. As an example , the narration “ The most of believers are distitute women” founds in some old resources like “Al-Faghīḥ”. Apart from documentary issue, different comprehensions of it occurred which can be incorrect understanding. This study tries to review of the narration resources, in addition to give consideration to the meaning of text. This research which has written by descriptive and analytic method, finally come to the conclusion that destitute means those people who are deprived of the ability of maturity and there is no way to be released.