عوامل و موانع گسترش روابط جمهوري آذربايجان و اسراييل

The Obstacles and Factors Impeding the Expansion of Relations between Azerbaijan Republic and Israel

روابط جمهوري آذربايجان به عنوان عضوي از سازمان كنفرانس اسلامي با دولت اسراييل، بسيار سريع پس از استقلال اين كشور ايجاد شد. در زماني كوتاه، با وجود اعتراض ها و برخي موانع داخلي و منطقه اي؛ روابط سياسي، امنيتي، نظامي و اقتصادي دو كشور گسترش يافت. در اين نوشتار عوامل داخلي، منطقه اي و بين المللي كه اين دو كشور را به هم نزديك ساخته و همكاري گسترده آنها را شكل داده، مطالعه شده است. روابط ميان دو كشور با زمينه هاي متفاوت تاريخي، جغرافيايي، مذهبي مختلف، نمونه قابل توجهي از توسعه سياسي- اقتصادي و تكنولوژيك را نشان مي دهد. پرسش اصلي اين است كه اهداف، انگيزه ها و اولويت هاي سياست خارجي دو كشور كه موجب ترغيب باكو و تل آويو به گسترش روابط به سطح موجود شده، چيست؟ با توجه به نبودِ سفارت جمهوري آذربايجان در تل آويو، موانع موجود در راه دو كشور براي رسيدن اين روابط به سطح ديپلماتيك عادي بررسي مي شود. روش مورد استفاده نويسندگان در اين پژوهش، توصيفي- تحليلي بوده است.

Azerbaijan Republic as a member of Islamic Cooperation Organization (OIC) established relations with Israel soon after independence. Despite several protest and some internal and regional opposition the political, security, military and economic relations expanded. The present paper studies the internal, regional and international factors that brought the two countries close to each other and have led to close cooperation between the two with different historical, geographical and religious background. It is a worthwhile example of developed politico-economic and technological relations. The main question raised by the paper is “what are the objectives, motivation and foreign policy priorities that encouraged Baku and Tel Aviv to expand their relations to this level?” Taking into consideration the non-existence of Azerbaijan Republic Embassy in Tel Aviv what are the obstacles on the way of expansion of relations of the two. The methodology in the paper is descriptive-analytical.